10/03/2011 23:00 - geplaatst door Marcel Dirks
Weinig sporters zijn zo kleurrijk als Marc de Reuver. De Amstelveense motorcrosser is pas 28 jaar, maar heeft al drie levens achter de rug. Hij lijkt wel een wandelende ijzerwinkel na al zijn blessures. Maar De Reuver leeft 'gewoon' nog. En hoe! Een verhaal – in twee delen – aan de vooravond van het NK. "Als ik aan zondag denk, krijg ik al een zweetsnor." Over blessures, controle, mental coaches, antidepressiva, Clarence Seedorf en natuurlijk veel, héél veel cc's.
Thor it voor het interview
De Reuver draagt bij zijn entree een pet zonder opschrift. Geen enkele sponsornaam te bekennen. Hetzelfde geldt voor zijn kleding. Hij zegt - in zijn vrije tijd - niet van al die reclame te houden. Uitzonderlijk voor iemand die leeft in zijn wereldje. Feit is dat het niets heeft te maken met zijn huidige status. De Reuver was maandenlang volledig uit beeld. Een tsunami aan blessures was de oorzaak. Zijn laatste is die van december, toen hij tijdens een training in Spanje viel. Maar zijn schouderblessure, die hij toen opliep, was een lachertje vergeleken bij de afloop van zijn crash in 2009. Toen brak hij drie rugwervels, lag zijn heup uit de kom en ging zijn bekken aan stukken. Verder staan op zijn c.v. onder andere een gebroken nekwervel, een hernia, diverse gescheurde kniebanden en zelfs een hersenbloeding... "Ik rij al mijn hele leven op gevoel," trapt De Reuver af. "Van af mijn vijfde jaar doe ik niets anders dan motorcrossen. Mijn opa had vier zonen, en alle vier deden ze aan deze sport. Mijn vader was een krachtrijder. Hij droeg een brilletje dat altijd besloeg. Dat was al flink nadelig. Toen zijn knie en schouder kapot waren, is hij er mee gestopt. Ik had vroeger zwaar ADHD. Als ik een colaatje dronk stuiterde ik door die kleurstoffen helemaal de kamer door. Daar werd ik helemaal gek van. Mijn vader wist er wel raad mee en zette me op de motor. Zo is het eigenlijk begonnen." Inmiddels heeft De Reuver een erelijst om 'u' tegen te zeggen. De Amstelvener won negen maal een landstitel en won ook vier WK wedstrijden. "Dat hadden er veel meer kunnen zijn," vult hij gelijk aan. "Jarenlang ben ik een heel irritant teringlijertje geweest, die ging dwarsliggen als er NK's gereden moesten worden. Daar voelde ik me te groot voor; ik had er al zoveel gewonnen. En ja, al die blessures natuurlijk. Het probleem bij mij is dat ik te makkelijk cross. Als iemand langs de kant een slokkie van zijn blikkie neemt, valt het me al op. Dan zie ik het merk vaak ook nog. Ik ben ervoor naar een mental coach en alles voor geweest. Moest ik me meer gaan focussen. Maar ik ben een controlefreak. Als ik me 's ochtends voor neem om om twaalf uur te lunchen, moet dat niet om één uur worden. Gaat mijn vlucht niet op tijd, dan ben ik helemaal van de leg." Al sinds zijn zeventiende woon De Reuver alleen. "Koken, wassen, eten, strijken; ik kan het allemaal wel." Op zijn 18e zat de Amstelvener in Australië. Daarna reisde hij de hele wereld over. "Ik heb een mooi leven, heb nog nooit gewerkt. Ik zie mezelf ook niet met een boterhammentrommeltje naar een baas gaan. En dan tot vijf uur op de klok kijken? Niks voor mij. Ik woon in een groot huis in België, verdien goed. Maar ik heb een tijdje dom geleefd. Ik was het prototype van een topsporter. De hele disco dronk van me. Ik parkeerde mijn dikke auto bij wijze van spreken in de discotheek. Ik had heel veel vrienden. Ik was nog net geen Tom Boonen (de bekende wielrenner en 'bon vivant', red.)." De Reuver vindt het voetbal zwaar overgewaardeerd. "Ik zet mijn leven op het spel, heb vijf dagen conditietraining, die ook nog veel zwaarder is. Heel veel mensen weten niet dat ik maar één dag in de week vrij heb (zaterdag, red.). Bovendien kan iedereen tegen een balletje trappen, maar bijna niemand crossen. Mensen liggen al bij de eerste bocht. Ja, ik val ook. Dat staat vast; daar hoef je geen glazen bol voor te hebben. Maar ik sta altijd weer op. Jammer is dat crossen in Nederland ondergewaardeerd is. Bij een Grand Prix in Brazilië komt 50.000 man, in België 25.000 en hier, met heel veel geluk, 7000 man. En van dat kleine aantal ziet zo'n 200 me het liefst nog op mijn bek gaan. Als ik in Gemert (waar het NK, komend weekend plaats heeft, red.) uitval of 20e wordt, vinden zij dat schitterend. Vroeger maakte ik me daar druk om. Nu niet meer. Bovendien gaat dat niet gebeuren!" De Reuver lijkt weer helemaal op de weg terug. "Vorig jaar zat ik rond deze tijd nog zwaar aan de antidepressiva. Ik ben Nederlands kampioen geworden en ook nog Europees kampioen met het team, maar was eerder een paar keer door constructeurs met betalingen zwaar voor de gek gehouden. En als je dan een heel groot huis hebt en de enveloppies blijven in de bus vallen... Ik kreeg op een gegeven moment angstaanvallen. Ik luisterde naar iedereen en iedereen had ook een verschillende mening. Door die pillen ging ik ontzettend knullig rijden. Ik maakte fouten te vergelijken als Clarence Seedorf een penalty huizenhoog over schiet. Van mei tot augustus presteerde ik niks. Ik ben gelijk met die medicijnen gestopt." In december ging het toch weer mis. Op een trainingsstage in Spanje liep De Reuver een zware schouderblessure op. "Ik zat opgefokt op mijn motor omdat mijn bekkenoperatie niet goed gelukt was. Dan ga je anders zitten. En als ik motor rijd, doe ik dat als een mongool. Ik moest op school ook altijd al de eerste zijn, met mijn huiswerk of rennend naar de deur. Dat heb ik nog steeds. Ik kan echt niet verkroppen dat een ander eerste wordt." Het laatste nieuws is dat De Reuver zondag niet op het NK zal starten. De gedreven Amstelvener lijkt verstandiger te worden. Hij is nog niet fit genoeg en wil zich niet koste wat het kost bewijzen. Wel zullen Herjan Brakke en Petar Petrov van het Yamaha van Beers Racing Team aan de start verschijnen bij de eerste ONK-wedstrijd van het seizoen in Gemert. Mocht u in de gelegenheid zijn om een bezoek te brengen aan de ONK in Gemert, dan bent u bij ons van harte welkom. Het "Wolfsboschcircuit" is gelegen aan de Scheiweg - Energieweg te Gemert en is bereikbaar via N272 Boxmeer - Gemert - Beek en Donk vise versa. Komende uit alle richtingen volg ANWB aanduiding Gemert en daarna de ANWB aansduiding WOLFSVELD blijven volgen. ( Industrieterrein ) Het circuit is gelegen op Wolfsveld II.
De Reuver draagt bij zijn entree een pet zonder opschrift. Geen enkele sponsornaam te bekennen. Hetzelfde geldt voor zijn kleding. Hij zegt - in zijn vrije tijd - niet van al die reclame te houden. Uitzonderlijk voor iemand die leeft in zijn wereldje. Feit is dat het niets heeft te maken met zijn huidige status. De Reuver was maandenlang volledig uit beeld. Een tsunami aan blessures was de oorzaak. Zijn laatste is die van december, toen hij tijdens een training in Spanje viel. Maar zijn schouderblessure, die hij toen opliep, was een lachertje vergeleken bij de afloop van zijn crash in 2009. Toen brak hij drie rugwervels, lag zijn heup uit de kom en ging zijn bekken aan stukken. Verder staan op zijn c.v. onder andere een gebroken nekwervel, een hernia, diverse gescheurde kniebanden en zelfs een hersenbloeding... "Ik rij al mijn hele leven op gevoel," trapt De Reuver af. "Van af mijn vijfde jaar doe ik niets anders dan motorcrossen. Mijn opa had vier zonen, en alle vier deden ze aan deze sport. Mijn vader was een krachtrijder. Hij droeg een brilletje dat altijd besloeg. Dat was al flink nadelig. Toen zijn knie en schouder kapot waren, is hij er mee gestopt. Ik had vroeger zwaar ADHD. Als ik een colaatje dronk stuiterde ik door die kleurstoffen helemaal de kamer door. Daar werd ik helemaal gek van. Mijn vader wist er wel raad mee en zette me op de motor. Zo is het eigenlijk begonnen." Inmiddels heeft De Reuver een erelijst om 'u' tegen te zeggen. De Amstelvener won negen maal een landstitel en won ook vier WK wedstrijden. "Dat hadden er veel meer kunnen zijn," vult hij gelijk aan. "Jarenlang ben ik een heel irritant teringlijertje geweest, die ging dwarsliggen als er NK's gereden moesten worden. Daar voelde ik me te groot voor; ik had er al zoveel gewonnen. En ja, al die blessures natuurlijk. Het probleem bij mij is dat ik te makkelijk cross. Als iemand langs de kant een slokkie van zijn blikkie neemt, valt het me al op. Dan zie ik het merk vaak ook nog. Ik ben ervoor naar een mental coach en alles voor geweest. Moest ik me meer gaan focussen. Maar ik ben een controlefreak. Als ik me 's ochtends voor neem om om twaalf uur te lunchen, moet dat niet om één uur worden. Gaat mijn vlucht niet op tijd, dan ben ik helemaal van de leg." Al sinds zijn zeventiende woon De Reuver alleen. "Koken, wassen, eten, strijken; ik kan het allemaal wel." Op zijn 18e zat de Amstelvener in Australië. Daarna reisde hij de hele wereld over. "Ik heb een mooi leven, heb nog nooit gewerkt. Ik zie mezelf ook niet met een boterhammentrommeltje naar een baas gaan. En dan tot vijf uur op de klok kijken? Niks voor mij. Ik woon in een groot huis in België, verdien goed. Maar ik heb een tijdje dom geleefd. Ik was het prototype van een topsporter. De hele disco dronk van me. Ik parkeerde mijn dikke auto bij wijze van spreken in de discotheek. Ik had heel veel vrienden. Ik was nog net geen Tom Boonen (de bekende wielrenner en 'bon vivant', red.)." De Reuver vindt het voetbal zwaar overgewaardeerd. "Ik zet mijn leven op het spel, heb vijf dagen conditietraining, die ook nog veel zwaarder is. Heel veel mensen weten niet dat ik maar één dag in de week vrij heb (zaterdag, red.). Bovendien kan iedereen tegen een balletje trappen, maar bijna niemand crossen. Mensen liggen al bij de eerste bocht. Ja, ik val ook. Dat staat vast; daar hoef je geen glazen bol voor te hebben. Maar ik sta altijd weer op. Jammer is dat crossen in Nederland ondergewaardeerd is. Bij een Grand Prix in Brazilië komt 50.000 man, in België 25.000 en hier, met heel veel geluk, 7000 man. En van dat kleine aantal ziet zo'n 200 me het liefst nog op mijn bek gaan. Als ik in Gemert (waar het NK, komend weekend plaats heeft, red.) uitval of 20e wordt, vinden zij dat schitterend. Vroeger maakte ik me daar druk om. Nu niet meer. Bovendien gaat dat niet gebeuren!" De Reuver lijkt weer helemaal op de weg terug. "Vorig jaar zat ik rond deze tijd nog zwaar aan de antidepressiva. Ik ben Nederlands kampioen geworden en ook nog Europees kampioen met het team, maar was eerder een paar keer door constructeurs met betalingen zwaar voor de gek gehouden. En als je dan een heel groot huis hebt en de enveloppies blijven in de bus vallen... Ik kreeg op een gegeven moment angstaanvallen. Ik luisterde naar iedereen en iedereen had ook een verschillende mening. Door die pillen ging ik ontzettend knullig rijden. Ik maakte fouten te vergelijken als Clarence Seedorf een penalty huizenhoog over schiet. Van mei tot augustus presteerde ik niks. Ik ben gelijk met die medicijnen gestopt." In december ging het toch weer mis. Op een trainingsstage in Spanje liep De Reuver een zware schouderblessure op. "Ik zat opgefokt op mijn motor omdat mijn bekkenoperatie niet goed gelukt was. Dan ga je anders zitten. En als ik motor rijd, doe ik dat als een mongool. Ik moest op school ook altijd al de eerste zijn, met mijn huiswerk of rennend naar de deur. Dat heb ik nog steeds. Ik kan echt niet verkroppen dat een ander eerste wordt." Het laatste nieuws is dat De Reuver zondag niet op het NK zal starten. De gedreven Amstelvener lijkt verstandiger te worden. Hij is nog niet fit genoeg en wil zich niet koste wat het kost bewijzen. Wel zullen Herjan Brakke en Petar Petrov van het Yamaha van Beers Racing Team aan de start verschijnen bij de eerste ONK-wedstrijd van het seizoen in Gemert. Mocht u in de gelegenheid zijn om een bezoek te brengen aan de ONK in Gemert, dan bent u bij ons van harte welkom. Het "Wolfsboschcircuit" is gelegen aan de Scheiweg - Energieweg te Gemert en is bereikbaar via N272 Boxmeer - Gemert - Beek en Donk vise versa. Komende uit alle richtingen volg ANWB aanduiding Gemert en daarna de ANWB aansduiding WOLFSVELD blijven volgen. ( Industrieterrein ) Het circuit is gelegen op Wolfsveld II.
