MX World

16/05/2018 10:07 - geplaatst door Stingray

Gisteravond werd bewezen dat crossfans 'echt' zijn. Ze betoonden op serene, ingetogen wijze hun respect aan een kleine (gestalte) grote (palmares, persoon). Vandaag rijdt Eric zijn laatste manche, voor een klein publiek. Mijn afscheid aan Eric Geboers: Eric.... Ik zie je nog staan op de Keiheuvel. Met al je broers. Ik geloof met Maico nummer 53. En neen je won niet. Nog niet. Ik zie je nog rijden in Hechtel op Suzuki 125. Het ding liep helemaal over de begrenzer heen, zo hard ging je toen. Ik was trots op je toen een lange afstandsloper het niet fair vond dat een crosser sportman of sportverdienste werd, ik weet niet meer wat juist. Maar ik vergeet nooit je repliek: "Laten we eerst samen een marathon lopen. Aansluitend daarop gaan we twee keer drie kwartier crossen........." Ik heb met je gelachen toen je bij de Indoor cross in Hoogstraten Louie Franco probeerde na te doen. Je eindigde in de tribunes. Ik heb je zelfs ooit uitgelachen toen je ging zingen. Eric dat was je ding niet, ik krijg het weer als ik er aan denk. Ik herinner me de telefoontjes nog. Vaak op een onstichtelijk uur. Om iets te zeggen wat ik wellicht zou vergeten. Jij dacht daar aan. Over je prestaties als sportman. Laat ik daarover bondig zijn: je was uniek. Eric, bedankt dat je me vroeg in Namen. Eric, bedankt dat je me daar kwam halen om me te introduceren bij een grote organisator. Eric, bedankt om me te bellen toen je zelf niet naar Telenet kon voor TV. En dat je mij daar opnieuw introduceerde. Je had daar -tig anderen voor kunnen kiezen. MXoN Lommel. Je kwam me halen om mee naar de Koning te gaan. Ik ben niet zo'n royalist, maar ik vraag me af hoe je in zo'n hectische omgeving er toch aan dacht om me er bij te halen. Mijn laatste herinnering, op het BLM-jubileum. Toen het knetterde aan de tafel waar je zat. Ik was/ben verdorie nog kwaad op de uitbater omdat hij weigerde van dat feestje te voorzien van een garçon, zo lang het zou duren en ongeacht wat het ook zou mogen kosten. Het zou door ons geregeld worden. Helaas, de baas wilde niet mee. Ik weet niet of ik droevig moet zijn omdat je weg bent. Kwaad op je omdat je soms zo'n warhoofd was. Lachen om de zot die je kon uithangen..... Het was een voorrecht om een generatiegenoot te zijn. Om wat je realiseerde, om wat je losweekte. Namens mij persoonlijk: een dikke merci. zonder U zou ik niet geworden zijn tot wat ik nu ben. En dan zo vertrekken......