AMC De Toekomst heeft zijn draai gevonden  op het circuit in de Wijngaardbossstraat. Nagenoeg ongewijzigd gebleven lag de baan er gewoon p-e-r-f-e-c-t bij. 600.000 litre voorafgaan gesproeid water maakte dat de baan stofvrij bleef. De samenwerking met VMCF aangevuld met piloten van her en der zorgde voor het eerst dit seizoen voor gevulde starthekkens; De Juniores/Seniores 250 moesten zelfs een aantal afvallers naar een andere klasse sturen.

Lees verder.....

Zou Glenn Coldenhoff hebben stil gestaan dat hij als rasechte Noord-Brabander met de Vlaamse titel naar huis zou keren. Misschien vanmorgen niet, maar na de twee reeksen wel. Want het recept van 'The Hoff' was glashelder. Mee zijn, doorduwen, temporiseren en af maken. De eerste reeks leek vlak, maar eindigde op een clilax. Weliswaar voor de tweede plaats. Coldenhoff leidde na een ronde. Wed ook niet echt bedreigd en won dus verdiend. Achter hem ontvouwde zich een duel tussen Shaun Simpson en Kevin Strijbos. Deze laatste dwong de Schot tot een spurt op leven en dood in de slotmeters. Het verschil? 2/1000-ste ( twee duizendste) van een seconde. Dus deel een seconde door 1000 en vermenigvuldig dat maal twee! Dit alles in het voordeel van de  Wilvo Yamaha rijder. Max Anstei bleef nog relatief inde buurt van de twee voor hem. Yentel Martens reed als 'nationale rijder een puike vijfde plaats bij mekaar.

In de tweede reeks mengde Anstie zich in het duel tussen Coldenhoff en Simpson. Dreigde zelfs met een aanval op Glenn. Zette die ook in maar Coldenhoff pareerde. Zo wist Anstie dat hij de strijdbijl maar moest begraven en verdedigde zijn tweede plek tegen Simpson. Achter dat trio liet Petar Petrov zich opmerken. Hij was niet bijster goed gestart, maar zag toch kans om uiteindelijk vierde te worden. Het dient gezegd dat Yentel Martens de Bulgaar handenvol werk bezorgde. En dat Yentel goed was in Gooik bewees hij door Strijbos zijn tweede spurtnederlaaag van het seizoen toe te dienen. Dit keer was het verschil een stuk ruimer.... of dus 6 hele tienden van een seconde. Ook goed gereden van David Segers die rondenlang zijn Standing Construct maatje aan de praat hield.

Ondertussen hadden ook de 250 CC-rijders hun ding gedaan. In de eerste manche probeerde Tallon Verhelst de vedetten te verschalen, maar na een ronde leidde Jago Geerts voor Micha-Boy de Waal en Mikkel Haarup. Een situatie die niet veranderde en waarachter we Eric Willems sterk naar vier zagen crossen voor Daymond Martens die de stelling van BK-leider Mark Boor ondergroef en vier punten achterstand wegknabbelde. De nieuwbakken Venezolaanse Amerikaan (of andersom) Anthony Rodriguez had zich wel laten opmerken door vanuit de laatste plaats toch zevende te worden. Dat motiveerde hem zodanig dat hij inde slotreeks het wiel van Geerts koos en dat ookk niet meer loste. Zo boenderden de twee Kemea Yamaha rijders over de strakke baan. Met Haarup op de derde plaats leek de koers gereden. Maar de Waal dacht daar anders over. De Vamo Honda rijder bleef naarstig bij de les en had Haaurp te pakken twee ronden voor tijd. en Willems werd nu weer vijfde.

Elf rijders ontbraken aan de start van het Vlaams kampioenschap over één superreeks van 25 minuten. En voor de derde start op rij ging Coldenhoff aan. Simpson, steeds lekkerder in zijn val besefte dat hij mee moest zijn. Anstie was derde, Yentel Martens vierde, Rodriguez vijfde en dan pas Kevin Strijbos. Kevin begon meteen de voorliggers te bestoken. Rodriguez en Martens moesten vrij snel de baan ruimen. Voor Anstie duurde het wat langer. Vooraan was Simpson ondertussen zoveel lef gaan ontwikkelen dat hij zelfs naar Coldenhoff toe reed. Maar dan belandde Kevin op de derde plaats en maakte Shaun een foutje. Even later stoomde Strijbos naar de tweede plaats. Zette op het einde telkens de snelste ronde neer maar een freewheelende Coldenhoff maalde er geen seconde over dat zijn voorprong van twaalf naar een dikke vier seconden terugliep. Want de Vlaamse kampioenentitel was de zijne. Verdiend, want Glenn was zonde enige discussie de beste in Gooik.

Net geen dertig spannen waarvan zes GP-duo's. Die bepaalde de wet met Dierckens-Rostingt als verrassende maar verdiende winnaars. Ze haalden het voor Santermans-Beleckas en Veldman-Janssens. En de WK-leiders dan? Wel, Vanluchene-van den Bogaart passeerden als derde, maar zakten dan naar zes terug. Een plaats konden ze nog opschuiven. Gelukkig was er de tweede reeks op die 'Red Plate' een beetje op te schonen. Dat lukte voorbeeldig want ze gingen leiden na een ronde en dat deden ze tot aan de finish. Veldman-Janssen leken dan eindwinnaars te worden met twee tweede plaatsen. Zeker toen Santermans er in slaagde om Dierckens een plaats terug te werpen. Maar Santermans ging in de fout en Dierckens kon zo de derde plaats consolideren. Goed voor de eindzege met een punt verschil op Veldman. Door de reekszege belanden Vanluchene-van den Bogaart toch op het podium.

Al bij al een geslaagde dag in Gooik.