De wereldkampioenen toonden zich. Ik verbeter, de wereldkampioen en de bijna wereldkampioen tonen zich. In de MX2 liet Jorge Prado Garcia heel even Ben Watson een illusie. Vanaf ronde twee greep hij resoluut de pole . Watson werd niet echt verontrust op twee. Achter hem speelde Hunter Lawrence een jojo-spel. Hij was naar de derde plaats gereden en kreeg dan een tijdelijk euvel aan de Honda. Het leverde op de tweede rij mooie sport op met onder andere TK Olsen, een sterke Anthony Rodriguez voor wie het WK te vroeg eindigt,  hond-in-het-kegelspel Lawrence, Henri Jacobi en zelfs de minder goed gestartt Thomas Covington. Jago Geerts werd twaalfde, Brent Van doninck negentiende. Het starthekken stond op één plaats na bomvol.

Alessandro Lupino dacht zijn landgenoten te plezieren, maar dat gunt een gretige Herlings hem niet. Zelfs niet in een kwalificatie die er voor hem niet meer toe doet. Jeffrey ging dus meteen aan en dat was het dan. Achter hem schoon volk met liefst drie Kawasakis (Lupino, Desalle, Lieber), drie Yamaha's (Simpson, Van Horebeek, Seewer) en daartussen een verdwaalde Honda van Tim Gasjer en een door Gauthier Paulin bemande Husqvarna. Toni Caïroli ging het decor in, Seewer even later en ook Lupino ging op verkenning. Desalle trok even de register open en versierde de tweede plaats op Gajser. Het deed ons hart deugd: Lieber werd vierde, Van Horebeek achtste, een goed opgekomen Kevin Strijbos op tien. Vier Belgen in de top tien, astemblieft!