Het podium halen is oh zo moeilijk, aldus Jorne Tytgat uit Kerckhove, motorcrosser bij de Internationalen 500cc bij MCLB. Elke week ergens te velde in West- of Oost-Vlaanderen en eens per seizoen naar Vlaams Brabant om zijn hobby uit te oefenen.

Lees zijn voornaamste info onder Thor!


Jorne Tytgat is 24 jaar, geboren in 1994, dus op weg naar zijn 25ste…. Hij is de zoon van Rino en Sandy en heeft liefst drie lieve zussen, die mee supporteren.

Jorne: "Ik ben beginnen crossen als ik amper vijf jaar was. Ik ben dus bijna 20 jaar bezig. Ik startte met een PW bij de jeugdbond VJMO. Daar heb ik alle reeksen doorlopen en werd vier maal Nationaal Kampioen: 50cc, 65cc, 65cc versnellingen en de Aspiranten. Dan heb ik MCLB even verlaten om BMB en KNMV te rijden. Maar ik ben vrij snel terug gekeerd naar de Beloften van MCLB gereden. Als 14-jarige werd ik in 2008 Belgisch Kampioen bij de Beloften. Het jaar daarop stond aan de start bij de Juniores 250cc en werd opnieuw. Daarop moest ik over gaan naar de Nationalen. Ik stond aan de leiding in het BK, maar liep een polsbreuk op en de titel was weg. Daar ik wel veel reeksen gewonnen had moest ik verplicht de overgang maken naar de Internationalen als 18-jarige. Dat bracht opnieuw  succes mee want ik werd Belgisch Kampioen bij de Inters MX2."

"Ondertussen zijn we enkele jaren ouder en heb ik al heel wat beleefd en meegemaakt. Maar het blijft een mooie hobby.  Vorig seizoen in 2018 werd ik derde in het BK bij de Inters MX1. Nu rij ik met een KTM 450cc van Roland Desmet bij de Internationalen 500cc. Het is natuurlijk wat aanpassen. Ik zit wel bijna altijd in de top-vijf à zes. Het probleem is dat ik vaak last heb van opgepompte armen. De concurrentie is echt zwaar met heel wat kleppers in onze reeks."

"De verwachtingen voor de toekomst? Vooreerst blessurevrij blijven natuurlijk en op zondag regelmatig podium halen. Maar dat liep al verkeerd zondag in Herzele in eigen organisatie waar ik  bij een slipper mijn dikke teen brak en met rugklachten geplaagd zit. Wellicht ben ik enkele weken buiten strijd. Langs deze weg veel dank aan pa en ma, opa en oma, en mekanieker Tony, Motorshop Desmet en WOW-Grafix, en Luc Vermoesen van Team Mc Herzele.”