Met dank aan de fundamenten gelegd door het vorige bestuur heeft KMC Mol 2019 een nieuw elan gegeven aan de cross op de Keiheuvel. Balen, Mol, speel geen rol, de Keiheuvel kennen ze allemaal. Waar het nieuwe bestuur enigszins bezorgd  naar donderdag keek omwille van de vele gekwetste piloten die afmelden, dan was hun glimlach des te groter, nog voor het middag uur. Meer dan 300 piloten, over alle federaties heen en een massa publiek leveren het bewijs: de Keiheuvel is een klassieker en die is mits wat vijlen en bij slijpen niet kapot te krijgen.

Dat vijlen en slijpen gebeurde middels een verlegd startveld - met een linkse, meteen de heuvel over, en achteraan een veilige publieksdoorgan onder het circuit. Voor de rest behoeft de Keiheuvel echt geen meer arbeid. Het is een old school circuit, dat in de smaak valt van rijders én publiek.

Naar de wedstrijden dan. In de MX2-klasse reveleerde Kevin Horgmo. De Cryemrt rijder wees in de eerste reeks alle aanvallers terug. Aanvallen die er pas kwam in in de tweede wedstrijdhelft van Horgmo gaf gezwind het tempo aan. Eerst voor Jago Geerts, maar die maakte ene foutje. Dan was Calvin Vlaanderen aan de beurt, maar die werd gekortwiekt door Ben Watson. Maar Vlaanderen kampte zich terug naar de tweede plaats in de rug gekeken door Geerts. alles leek bijeen te komen in de slotronde, maar Horgmo hield het hoofd koel en de rest achter zich.

Horgmo, Geerts, Watson en Dankers  snelden ook in de tweede reeks weg? Gerets hypothekeerde zijn zege door terug te vallen naar de vijfde plaats. Maar Watson, hield Vlaandren op en Geerts kwam terug op hun wiel. een tweede hapering maakte feinitief een einde aam de ambities van de thuisrijder. En Vlaanderen kreeg vleugels. Halfweg koers passeerde hij Watson en sloot  vervolgens aan bij Horgmo. Wat in de eerste reeks niet lukte kon wel in de finale: in de slotronde sloeg Calvin toe en veroverde met de reeks ook de eindszege. Sneu voor Horgmo, maar die reed een zeer gesmaakte Keiheuvel en werd tweede voor Watson. Jago Geerts werd vierde voor Cyril Genot. 

Over de Inters 500 zijn we snel uitgepraat. Glenn Coldenhoff en Shaun Simpson waren een stuk beter dan de rest en beheersten ook het koersverhaal. De sterke kant van Coldenhoff was dat hij gewoon het snelste startte, telkens wel met Simpson aan zijn wiel. Of in de eerste reeks even met Le Touquet winnaar Nathan Watson aan zijn wiel. Simpson opende de jacht op Coldenhoff en was zekers diens gelijke in de koers. Maar 'The Hoff' dubbelde iets beter dan de Schot, en zo trok Coldenhoff de reeksen en eindzege naar zich toe. De als laatste aangeworven Harri Kullas reed na het terugvallen van Jeffrey Dewulf naar de vijfde plaats, achter Jens Getteman. Maar die zou in de tweede reeks met pech uitvallen. Kulas veroverde vrij snel de vierde plaats van Micha-Boy de Waal en nam zijn tijd om in de laatste ronde DEwulf nog  te passeren. Warmee de Fin met Coldenhoff en Simpson het podium betrad.

De superfinale was ene doorslag van wat we wisten: Coldenhoff en Simpson serveerden hetzelfde menu en weer won de Nederlander. Bovendien kon Geerts zich nu wel op het podium rijden nadat hij de gebroeders Watson en Kullas bedwong.

De tweeling Lucas en Sacha Coenen verdeelden in de 85 cc broederlijk de buit, maar de reekzege van Lucas vracht de eindzege mee. Wannes Ritrovato werd derde.

Fel gesmaakte Beloftenreeks overigens waar Liam Everts de zege bbehaalde voor Kay de Wolf die hem wel de slotreeks afsnoepte. Kjell Verbruggen werd derde.