MX World

05/04/2020 14:04 - geplaatst door Stingray

De MCLB  “Piloot in de kijker” is de jonge Mattis Carlier uit het West-Vlaamse Kuurne. Hij is de zoon van Patrick Carlier en Sophie De Vrient, geboren op 10 maart 2004. Hij loopt school in het Guldensporencollege Campus Engineering te Kortrijk. Mattis is lid van het ‘Mx-team Raes’, crosst in het seizoen 2020 met een motor Yamaha 125cc bij de Beloften MCLB met nummer 63, het nummer dewelke zijn vader zovele jaren op zijn motor droeg.
We laten Mattis zijn crossverhaal doen onder Thor.

“Ik ben beginnen crossen bij de VJMO in het jaar 2016, waar ik nu en dan een wedstrijd meeg reed. Ik deed toen ook nog aan veldrijden en was de doelman bij het voetbal bij FC Eendracht Kuurne. Ik begon in het seizoen 2017 beter te rijden en halde regelmatig in de top-vijf bij de Nieuwelingen 85cc. Het seizoen 2018 was een grote stap naar de Aspiranten met een motor 125cc. Ik heb de klasse Junioren overgeslagen. Heb als eerstejaars mooie resultaten behaald en was tevreden van mezelf in het sterke deelnemersveld, als groentje tussen die ‘grote jongens’. Het werd wat wennen en na enkele weken werden de resultaten heel wat beter. Meestal eindigde ik binnen de top vijf. Verder heb ik het ganse seizoen constant gereden en eindiggde vijfde  in het kampioenschap, waar ik heel tevreden mee was."

"Toen kwam het nieuwe seizoen er aan met grote verwachtingen in 2019, gestart zonder specifiek doel, gewoon rijden en u amuseren zeiden mama en papa, en dat heb ik ook gedaan. De drie eerste crossen stond ik op het podium, tweede of derde. Vanaf Sinaai begon het heel goed te gaan en behaalde ik mijn eerste zege bij de Aspiranten. Bij het begin van de proeven voor het BK reed ik in de eerste wedstrijd op kop na kopstart, maar na enkele bochten begon mijn motor te sputteren en verloor ik power. Heel wat punten verloren en mijn pa had een enorm schuldgevoel. Ik zei tegen mijn pa: "De tweede reeks is voor u". En die heb ik dan ook gewonnen. Na een tijdje vond ik goed mijn weg en klom naar de tweede plaats in het kampioenschap. Na een mooie strijd in Wontergem heb ik de eerste plaats in het kampioenschap genomen en heb deze niet meer afgegeven tot het eind van het seizoen. Ik was gewoon kampioen zonder enige druk van mijn ouders of iemand anders, een zalig gevoel die ze mij niet meer kunnen afnemen. "

"In 2015 is mijn vader kampioen geworden en stond ik aldus in zijn voetsporen. Ik keek altijd erg naar hem op en mijn droom werd dus werkelijkheid. Pa is gestopt voor mij, om mij te kunnen laten crossen en er alles voor te kunnen doen, waarvoor ik hem zeer dankbaar ben dat ik die kans gekregen heb. Ik heb toch ook al mijn deel van de tegenslagen gehad, want in 2015 werd suikerziekte bij mij vastgesteld. Dat heeft mij echter niet tegen gehouden om mijn dromen na te jagen. De enige ervaring die ik had toen ik begon was wat rondrijden op een grasveld zonder putten of enige hindernis en zonder sporen of springen. Het jaar daarop goede vrienden gemaakt en bij een van deze die een mooi fietsparcours had met jumps heb ik toen al wat geleerd en als ze gingen trainen namen ze mij mee, waarvoor ik dankbaar ben. "

"Om mijn conditie te onderhouden ga ik regelmatig lopen, fietsen, zwemmen en aan krachttraining doen, en gedurende het seizoen soms op woensdag met de motor gaan trainen met dank aan Eddy. Mijn betrachting in de toekomst ? Eigenlijk heb ik geen specifieke doelen, maar uiteraard zou ik natuurlijk binnen enkele jaren bij de Internationalen willen rijden, zoals alle jonge gasten van dromen zeker. Wat het meeste telt is dat ik mij goed mag amuseren, en lachen met de vrienden, en zeker blessurevrij blijven. Nu en dan een podiumplaats behalen of eens de bloemen pakken zou leuk zijn en kan misschien wel lukken. Positief blijven en zoals mijn ouders zeggen “alles mag en niets moet in het crossen”! Langs deze weg heel veel dank aan mijn ouders, aan Stijn en Saskia, Eddy en Lena, familie en vrienden, en alle supporters.” (tekst Guido Allewaert – foto Gino Coghe)