We sluiten een bizar jaar 2020 af. Morgen beginnen we aan een nieuw, de teller komt dan aan het begin van . Zo lijkt het. We leven in een tijd van meten en weten. Maar beseffen we wel dat  Einstein het bij het rechte eind heeft. Dat tijd een relatief begrip is. In mijn persoonlijke FB-blog schreef ik het volgende: "Wat is, is al was, op het ogenblik dat het is". U moet daar niet te veel over na denken. Ik wil maar duiden dat tijd zich niet laat grijpen, maar dat het ons soms uit komt om enkele stopstrepen in te voegen. 

Ons eindejaarsbericht - anders dan wat U gewend bent - zit onder het knopje Thor!

Oudejaarsavond/Nieuwjaar is een tijd van wensen. Soit, daar doen we niet aan mee. Een wens is zo goedkoop soms. Stel U voor dat je iemand ontmoet die je eigenlijk niet goed ligt. Je gaat hem/haar spontaan toch een gelukkig en voorspoedig nieuwjaar wensen. Schei toch uit, en stop met dat gehuichel als je het toch niet meent.

Neen, ik verleg dat item liever naar hoop en streven. Want hopen is iets wat je echt wil. Voor jezelf en voor een ander. Streven is iets wat je kan doen om je hoop werkelijkheid te maken. Als je dan een niet-vriend tegen komt kan je hopen dat die situatie verandert, en dat je er zelf naar zal streven om dat ook te doen. Duidelijk? Klaar!

Ik zou een boek kunnen schrijven over 2020 zoals het was en een nog dikker boek over 2021, zoals het zou kunnen worden. Gaan we ook niet doen, we blijven in onze MX habitat. Al moeten we soms toch enige lijntjes trekken.

Het valt niet te ontkennen dat Covid-19 een enorme impact had op de motorcross. Amai nog niet! Op wereldvlak werden de meubelen nog enigszins gered. Vaak krijgt de promotor bakken kritiek - en soms ook wel terecht. Maar in samenspraak met de organisatoren heeft het bedrijf wel het WK motorcross gered. Met twee wereldkampioenen, Tom Vialle en Tim Gajser, die echt wel dé wereldkampioenen zijn die het verdienden. En de promotor heeft zijn kalender voor volgend jaar alweer klaar. Reken maar dat daar corona-oplossingen zijn ingebouwd. Oh ja, die kalender is ook weer niet zonder kritiek, vooral naar op het eerste zicht onzinnige overzeese verplaatsingen. Maar motorcross is naast sport ook big business, merken in de kijker zetten. En dus reist het circus naar plaatsen waar potentiële klanten zitten. Ik heb al eens een allusie gemaakt op het feit dat een goede Indonesische brommer- en motorhandel op een jaar meer rijwielen verkoopt dan in gans België aan de man worden gebracht. Dat is de realiteit, de promotor (en misschien ook wel stilzwijgend de fabrikanten) zoekt naar groeimarkten. Dat leerde ik recent uit een repo over Ikea, die nu in India 25 winkels gat openen. De motorcross moet er wel voor oppassen dat het systeem niet implodeert. De Fransen bijvoorbeeld maken hun nationale kalender op, zonder rekening te houden met die van het WK. In de rest van de wereld is het omgekeerd, in landen die er toe doen.

Internationaal viel het allemaal nog al mee. Nationaal, da's een ander paar mouwen. Ik weet niet precies hoe het in het buitenland verliep, maar er zijn toch nogal wat kampioenschappen op halve kracht verreden. Nationale organisatoren moeten het - behoudens wat sponsoring - echt hebben van de betalende toeschouwer. En die mocht niet komen, was niet welkom. Voor wat België betreft zitten we daar nog - vermoedelijk - met een overaanbod van bonden. Ik heb af en toe contact met enkele bondsbesturen. Of er wordt me wel eens wat inside informatie bezorgd. Het is niet gemakkelijk om daar een lijn in te trekken. Sommige bonden stellen zich ruim op, andere doen aan navelstaren.  Gelukkig (hopen we, en er wordt naar gestreefd) beweegt er wat. Er is een verregaande samenwerking tussen Motorsport Vlaanderen (ex VMBB), VLM en MC Lille. VMCF zocht toenadering tot de FAM, met MCLB als partner. 2021 zal een overgangsjaar worden. Er zijn nog plooien die glad gestreken moeten worden. Wat met de Oldtimers? Hoe gaat men dat regelen? Wat met de diverse reglementen, zijn die al op mekaar afgestemd? Wie zal welk starthekken bedienen? Wie zal waar de chrono hanteren? Een aantal kalenders zijn klaar, enkele andere nog niet. En zal ook nationaal het Corona spook verdwenen zijn? Positief is de medewerking van de verzekeraars, die in de meeste gevallen hun licentie 2020 gewoon verlengen voor volgend seizoen. Dat is niet zo vanzelfsprekend als het lijkt. Als ik op 1 januari 2020 mijn auto liet verzekeren en hem vervolgens een jaar in de garage liet staan, dan moet ik morgen weer de volledige premie betalen. Nu is de piloot er in de meeste gevallen van af met 50 of 60 euro, mits dien verstande dat hij voor die centen het hele jaar verzekerd heeft kunnen trainen. Ik hoop dat men dat snapt..... want ik las hier op de social media rare berichten over.

De overheid heeft momenteel een inspanning gedaan naar de erkende federaties. Diezelfde overheid en alle excellenties die ooit op de cross waren blijven nog altijd in gebreke met hun belofte voor meer crossterreinen. Minder, dat is wel een feit. Recent zijn er een paar nieuwe initiatieven, eentje in Oost-Vlaanderen en eentje in Wallonië. Prematuur nog, maar er is een begin om nieuwe circuits te vormen. De overheid was ook niet altijd mee in haar maatregelen. Er werd/wordt gesjot, er werd/wordt gecyclocrosst. Vooral de motorcross heeft een gelijkaardige impact als de cyclocross, maar op een bepaald ogenblik was zelfs trainen verboden. Gelukkig hebben de oefenomlopen en bonden de handen in  mekaar geslagen. Er kon weer getraind worden met respect voor alle corona maatregelen, die dan nog eens - zelf gezien - perfect werden nageleefd op sommige plaatsen. We zijn echter niet overal geweest :). En soms was er miscommunicatie zoals in de afgelopen weken. In Limburg kon/mocht gecrosst worden, maar de Antwerpse administratie ging in de fout. Gelukkig heeft de regen er voor gezorgd dat er kwasi niet kon getraind worden. Frank Deboosere blij dus!

De vraag is hoe de hoofdrolspelers - de piloten dus - uit 2020 komen. Gaan er veel afhaken? Petrus De Winter misschien, maar die heeft zijn strepen al verdiend. Bronnen zeggen me dat het aantal vergunningen behoorlijk loopt. Goed zo, want het zal nodig zijn. Terzijde wil ik toch wel aanstippen dat op de sociale media de bonden nogal eens worden omschreven als geldmachines. Hoe vaak ook op niks gestoelde beschuldigingen, zeker naar de dagvergunningen. Waar dat wel het geval zou kunnen zijn moet de piloot maar aandringen op het afleveren van een afschrift. Dat is zo voorzien. Veel bondsbesturen, allemaal vrijwilligers, vergaderen elke week, hebben soms slapeloze nachten. Leuk als je vervolgens door een nitwit wordt beschuldigd van graaien. Motorcross is geen echte politiek eh!

Nog iets: de motorcross markt is een kleine markt in België. Wij hebben hier geen mega stores. De vraag is hoe de dealers en toeleveranciers uit 2020 komen? Ook zij zijn een onmisbare schakel in het spelletje motorcross.

t Is op, mijn verhaal. Hiaten? Best mogelijk. Maar we gaan er uit met een positieve boodschap. Er is hard gewerkt door bonden. Piloten, maak uw vergunning in orde zo snel als mogelijk. En ik hoor dat de circuits na nieuwjaar wellicht weer terug open gaan. Ga toch niet onverzekerd trainen. Een licentie is voor een vol jaar, geniet er dan ook 365 dagen af. Bij welke bond? Maakt niet uit, kies die bond waar je je goed bij voelt. En blijf die bond dan ook het hele seizoen trouw, gelet op de toch mogelijke uitwisselingsmogelijkheden. Een federatie moet kunnen terugvallen op continuïteit.

Ik hoop (en streef er naar) dat de motorcross in 2021 een deftige revival kent. Dat organisatoren er aan uit kunnen om dat vele werk lonend af te sluiten. Dat de rijders een blessurevrij en succesvol seizoen mogen beleven, met veel fairplay en fun. Dat de vrijwilligers in de sport gerespecteerd worden. Vanaf de WC-madam tot de CEO en alles er tussen in. Want proper kunnen gaan kakken is me wat waard, zeker het respect.

En dat we - en ik ga toch wensen - GEZOND mogen blijven!