Zondagavond en nog geen verslag van de Keiheuvel op MXWORLD? Klopt! En er komt er geen ook. Tenminste in de zin van een wedstrijdverslag. Of misschien kort. Tom Vialle versloeg Jago Geerts en zo bleef de zege toch in eigen huis. Want de wereldkampioen woont vlakbij. Liam Everts werd gewoon ronduit schitterend derde. Glenn Coldenhoff bleek in de 500 cc klasse te sterk en bewees dat ook nog eens in de superfinale, waarin hij Jeffrey Herlings en een sterke Brian Bogers versloeg en zo een compleet Nederlands podium neer zette. Maar dat weet U al lang. U was immers daar.

Onder Thor, mijn maandagmorgense mijmeringen...... met een beetje de blues.

Ook hier weet ik niet waar beginnen. Of toch. Je kon  het overal aan voelen dat het een topper ging worden. Want het vermaledijde corona virus zorgde dit keer dat het voor iemand wel beter uitkwam. Want toen de MXGP van Zweden werd afgevoerd was er nog tijd genoeg voor KMC Mol om aan de slag te gaan. Met overtuiging want er werden klasbakken naar de Keiheuvel gehaald. Of die dan zoveel beter zijn dan de modale Belgische amateur? Absoluut. Kijkt U er maar eens de uitslagen op na op Speedhive. Zowel in de MX2 als in de MX1 reden de GP-rijders toch een tikkeltje sneller dan de rest. Zonder ook maar enige afbreuk te doen, want een paar mannen reden zich als amateur behoorlijk in de kijker.

Maar de voortekens dan: er was een nooit geziene belangstelling van de media. Ik kreeg als perssyndicus meer aanvragen dan ook. De meeste werden gehonoreerd, maar we rekenen nu en volgend jaar op feedback. Want vaak sta je te kijken van waar die 'journalisten' allemaal komen, terwijl je daar vaak niks van terug vindt in de media. Toch was de algemene tendens zo dat van de persmensen die we kennen heel veel aandacht vooraf aan het evenement werd besteed. Bepaalde landelijke kranten  deden ook hun best, de regionale TV ook en kwam het dat iedereen die het moest weten, ook wist waar hij op 15 augustus moest zijn. En op de afspraak was.

Zaterdag ging ik een kijkje nemen. Veel jeugd, veel oldtimers en - verrassend - veel publiek op de zaterdag. 

Toen ik zondag reeds vroeg arriveerde op de Keiheuvel moest ik al aanschuiven om op de enorme parking te geraken. Overigens goed gecoacht door de vrijwilligers. Ik hoorde zondagavond laat in mijn stamkroeg  iemand vertellen, dat hij nog zooit zo ver achteraan op de parking had gestaan als in Balen. De omloop was verder helemaal hermetisch afgesloten met Heras en zwarte doek zodat je pas bij het binnen koen kon zien wat er aan de hand was. En ik constateerde dat er rond 9.00 uur zoveel publiek aanwezig was als op een normale Keiheuvelcross. En dat zou verder maar toenemen in de loop van de voormiddag. Het predikaat 'over de koppen lopen' was toen al lang van toepassing. Ik heb behoorlijk veel Keiheuvels mee gemaakt, maar dit heb ik nog niet eerder gezien, zoveel volk. Nu kon je eigenlijk best overal veilig kijken, dus dat vele volk was echt geen hinderpaal op zich. Veel mensen bleven aan de voorkant, aan de vernieuwde start, of zochten de schaduw op onder de bomen op de heuvel. Dacht ik toch. Tot menmij vertelde dat ook aan de achtkant van de heuvel nog meer publiek stond dan aan de voorkant. 

Die overrompeling - ik heb er wel een verklaring voor- bracht geen problemen met zich mee. Het was mooi wee, en iedereen was in een opperbest humeur. Later op de dag zag ik tegen het einde van de wedstrijden mensen met een nog beter humeur. Deze mensen hadden er voor gezorgd dat de drankstands aan de achterzijde voortijdig gesloten werden....... wegens gebrek aan drank. Nochtans was de brouwer de hele dag in de weer geweest met extra aanvoer. Toen ik laat op de avond vertrok zat een mevrouw van de catering te wachten om naar huis te gaan. "Moe mevrouw?" vroeg ik, vriendelijke mens die ik ben. "Zeker wel," luide het antwoord. "We zijn helemaal uitverkocht...." Ik was zelf ook moe. Veel heen en weer kunnen lopen, veel kunnen/mogen netwerken, veel vrienden en kennissen ontmoet en samen met de collegae van VLM het commentaar mogen verzorgden. Ook hier een pluim voor de geluidsman Rob Roefs: die kent zijn vak en houdt de ganse dag de vinger op de pols. Ook al gaf bijna op het einde een versterker de geest.

En toen ik met lood in de schoenen - stik kapot van al die mensen, indrukken, ontmoetingen, werken - richting parking wilde wandelen riep iemand va KMC Mol me naar zijn wagen en bracht met tot aan het portier. Een betere manier om de Keiheuvel 2021 achter mij te laten kon ik me niet bedenken. Maar het was toch al over middernacht toen de laatste adrenaline uit het lijf was en ik de deur van het Swaans Hof achter me dicht trok. Als laatste......