23/10/2017 09:14 - geplaatst door Marcel Dirks
Dit hadden we niet zien aankomen…….
Joël Smets heeft er blijkbaar een lang weekeinde over gedaan om een ingrijpend artikel te schrijven op de FB-pagina van de Belgian Knights, zeg maar de structuur achter de Belgische ploeg voor de MXoN.
U lees het integraal onder Thor.
Credits: shotbyBavo.
Beste supporters van Team Belgium Vermits we de laatste editie in GB aan de slag waren, kan ik gerust met een Engelse quote beginnen: Another year has gone by again! Engeland of all places …. Net zoals pasta bij Italië hoort, kaas bij Holland, de rijzende zon bij China, zo horen Engeland en regen blijkbaar steeds in dezelfde zin te worden gebruikt. Respect voor de eilandbewoners want ze rijden niet alleen links (’t is me nog steeds een raadsel hoe ze erop komen ??) maar een evenement organiseren met de quasi zekerheid dat uw rubberbotten en paraplu overuren zullen draaien, getuigt van veel doorzettingsvermogen en mentale weerbaarheid! Uiteindelijk viel het nog best mee, vooral dan voor mij en mijn medewerkers … namelijk lekker zonnetje bij het opstellen op donderdag en opnieuw van dattum bij het opruimen maandag ochtend! Trouwens regen op de wedstrijddagen, what’s the problem? Het verontruste onze rijders allerminst vermits Belgenland ook niet meteen in de woestijn ligt en Brent/Jerre/Kevin niet vies zijn van wat vettigheid ;-) Long story short (we zaten in Engeland remember), het zelfde trio als vorig jaar deed ook nu weer hun stinkende best om een gooi naar het podium te doen. We wisten dat de concurrentie niet van de poes was en dat het wel eens een dubbeltje op z’n kant kon zijn. Veel rekenen of nadenken was niet aan de orde maar er gewoon vol voor gaan was de boodschap! Een vierde plaats werd ons deel en we moeten toegeven dat het uiteindelijke resultaat zowel voor ons als voor alle andere landen een correcte weergave was van de waardeverhoudingen. Het had voor ons zelfs eerder minder dan meer kunnen zijn, the truth has its rights ! Volgende keer beter oftewel next time better want in 2018 vindt de MXoN in de USA plaats en daar spreken ze ook Engels toch! De toekomst dus en dat brengt me bij de essentie van dit schrijven …. Na 11 mooie jaren nemen wij met Team Belgium MXoN vzw, met spijt in het hart, afscheid van onze taak als promotor van de Belgische ploeg. Toen ik 11 jaar geleden in de voetsporen van mijn legendarische naamgenoot Joël Robert trad, paste dat perfect in mijn idee van een zogeheten reconversie. Ik had een halftijdse job en had dus wel wat tijd vrij om me bezig te houden met zaken waarvan ik tijdens mijn loopbaan dacht: zou dat niet beter kunnen, waaronder een professionele (topsport)jeugdopleiding voor mx en ook Team Belgium MXoN. Ondertussen zijn we een dik decennia verder en kijk ik trots achterom naar wat ik heb kunnen realiseren! Echter is mijn beroepsmatige situatie doorheen die jaren drastisch verandert van ‘ik heb wel een handje vrij’ tot ‘mijn handen meer dan vol’. Bovendien vragen een actieve tienerdochter en zoon die af en toe een rondje crosst ook wel wat aandacht! Verder vindt m’n vrouw het ook niet erg als ik een dag extra thuis ben ;-) Tenslotte droomde ik ooit van één overkoepelende en professioneel gestructureerde federatie door de overheid ondersteund net als in de meeste andere sporten en in de ons omringende landen. In de ideale wereld zouden beide hogergenoemde projecten vanuit die federatie moeten worden gestuurd … het besef dat die ideale wereld na meer dan 10 jaar nog steeds niet voor morgen is, stemt me droevig en ondermijnt mijn geloof in een bloeiende toekomst voor mx in België … Samengevat heeft dus tijdsgebrek en een gebrek aan toekomstperspectief tot deze beslissing geleid. Gedurende 22 jaar (rijder + teammanager) stond de motorcross der naties met grote vette stip op mijn kalender genoteerd! U zal dus begrijpen dat het geen makkelijke keuze was …. But nothing is forever blijkbaar en gelukkig houd ik aan deze bijna kwarteeuw MXoN een karrevracht aan mooie herinneringen over ïŠ Vermits deze mail ook aan u is gericht, betekent dat u een niet onbelangrijk aandeel had in deze unieke belevenissen !! Daarom beste rijders, medewerkers en sponsors, from the bottom of my heart: D-A-N-K-U-W-E-L !!!! Het ga jullie goed en tot in den bocht ;-) Joël Smets Tja, wat kunnen we hier aan toevoegen? Laat ons wel zijn en zeggen dat Joël in de Kempen - bij uitbreiding in Vlaanderen,België en de ganse MX-wereld - incontournable is geworden na zijn carrière via BLM naar BMB, de wereldtitels, de winst in de MXon. Een immer goedlachs mens, die wonderwel overweg kon met IEDEREEN. Ik zie hem nog rijden in het lichtblauwe shirt, met de moto van wijlen nonkel Eric. Trots dat ik de mens Joël mocht mee maken. Trots op wat hij heeft bereikt, als crosser en na zijn reconversie. Geïnspireerd door zijn gedrevenheid. O nee, Joël zal niet weg blijven van de circuits, hij heeft nog uitdagingen zat. Bedankt namens de MX en succes bij wat je verder doet.
Beste supporters van Team Belgium Vermits we de laatste editie in GB aan de slag waren, kan ik gerust met een Engelse quote beginnen: Another year has gone by again! Engeland of all places …. Net zoals pasta bij Italië hoort, kaas bij Holland, de rijzende zon bij China, zo horen Engeland en regen blijkbaar steeds in dezelfde zin te worden gebruikt. Respect voor de eilandbewoners want ze rijden niet alleen links (’t is me nog steeds een raadsel hoe ze erop komen ??) maar een evenement organiseren met de quasi zekerheid dat uw rubberbotten en paraplu overuren zullen draaien, getuigt van veel doorzettingsvermogen en mentale weerbaarheid! Uiteindelijk viel het nog best mee, vooral dan voor mij en mijn medewerkers … namelijk lekker zonnetje bij het opstellen op donderdag en opnieuw van dattum bij het opruimen maandag ochtend! Trouwens regen op de wedstrijddagen, what’s the problem? Het verontruste onze rijders allerminst vermits Belgenland ook niet meteen in de woestijn ligt en Brent/Jerre/Kevin niet vies zijn van wat vettigheid ;-) Long story short (we zaten in Engeland remember), het zelfde trio als vorig jaar deed ook nu weer hun stinkende best om een gooi naar het podium te doen. We wisten dat de concurrentie niet van de poes was en dat het wel eens een dubbeltje op z’n kant kon zijn. Veel rekenen of nadenken was niet aan de orde maar er gewoon vol voor gaan was de boodschap! Een vierde plaats werd ons deel en we moeten toegeven dat het uiteindelijke resultaat zowel voor ons als voor alle andere landen een correcte weergave was van de waardeverhoudingen. Het had voor ons zelfs eerder minder dan meer kunnen zijn, the truth has its rights ! Volgende keer beter oftewel next time better want in 2018 vindt de MXoN in de USA plaats en daar spreken ze ook Engels toch! De toekomst dus en dat brengt me bij de essentie van dit schrijven …. Na 11 mooie jaren nemen wij met Team Belgium MXoN vzw, met spijt in het hart, afscheid van onze taak als promotor van de Belgische ploeg. Toen ik 11 jaar geleden in de voetsporen van mijn legendarische naamgenoot Joël Robert trad, paste dat perfect in mijn idee van een zogeheten reconversie. Ik had een halftijdse job en had dus wel wat tijd vrij om me bezig te houden met zaken waarvan ik tijdens mijn loopbaan dacht: zou dat niet beter kunnen, waaronder een professionele (topsport)jeugdopleiding voor mx en ook Team Belgium MXoN. Ondertussen zijn we een dik decennia verder en kijk ik trots achterom naar wat ik heb kunnen realiseren! Echter is mijn beroepsmatige situatie doorheen die jaren drastisch verandert van ‘ik heb wel een handje vrij’ tot ‘mijn handen meer dan vol’. Bovendien vragen een actieve tienerdochter en zoon die af en toe een rondje crosst ook wel wat aandacht! Verder vindt m’n vrouw het ook niet erg als ik een dag extra thuis ben ;-) Tenslotte droomde ik ooit van één overkoepelende en professioneel gestructureerde federatie door de overheid ondersteund net als in de meeste andere sporten en in de ons omringende landen. In de ideale wereld zouden beide hogergenoemde projecten vanuit die federatie moeten worden gestuurd … het besef dat die ideale wereld na meer dan 10 jaar nog steeds niet voor morgen is, stemt me droevig en ondermijnt mijn geloof in een bloeiende toekomst voor mx in België … Samengevat heeft dus tijdsgebrek en een gebrek aan toekomstperspectief tot deze beslissing geleid. Gedurende 22 jaar (rijder + teammanager) stond de motorcross der naties met grote vette stip op mijn kalender genoteerd! U zal dus begrijpen dat het geen makkelijke keuze was …. But nothing is forever blijkbaar en gelukkig houd ik aan deze bijna kwarteeuw MXoN een karrevracht aan mooie herinneringen over ïŠ Vermits deze mail ook aan u is gericht, betekent dat u een niet onbelangrijk aandeel had in deze unieke belevenissen !! Daarom beste rijders, medewerkers en sponsors, from the bottom of my heart: D-A-N-K-U-W-E-L !!!! Het ga jullie goed en tot in den bocht ;-) Joël Smets Tja, wat kunnen we hier aan toevoegen? Laat ons wel zijn en zeggen dat Joël in de Kempen - bij uitbreiding in Vlaanderen,België en de ganse MX-wereld - incontournable is geworden na zijn carrière via BLM naar BMB, de wereldtitels, de winst in de MXon. Een immer goedlachs mens, die wonderwel overweg kon met IEDEREEN. Ik zie hem nog rijden in het lichtblauwe shirt, met de moto van wijlen nonkel Eric. Trots dat ik de mens Joël mocht mee maken. Trots op wat hij heeft bereikt, als crosser en na zijn reconversie. Geïnspireerd door zijn gedrevenheid. O nee, Joël zal niet weg blijven van de circuits, hij heeft nog uitdagingen zat. Bedankt namens de MX en succes bij wat je verder doet.
