Voor de vierde keer op rij mocht Gauthier Paulin met de Chamberlain Trofee pronken. De zege van Frankrijk is nooit in gevaar geweest in de editie 2017. Max Anstie maakte de Britten dol door zijn twee reeksen te winnen. België werd vierde, en dat was alles wat er in zat. Dit alles gebeurde onder een overweldigende belangstelling, onder een loden deken. De omloop lag er een stuk minder goed bij na de regen van zaterdagnacht. Maar was  wel perfect berijdbaar. Thor.

Frankrijk zette in de eerste reeks al meteen de toon. Lokale man Max Anstie prikte de leiding, gevolgd door Gauthier Paulin, Arnaud Tonus en Glenn Coldenhoff. Paulin werkte zich los van Tonus, die wat later Tim Gajser in zijn spiegel zag opduiken. Gajser die was over Coldenhoff geraakt, maar het zou toch duren tot de achtste ronde eer ook Paulin plooide. Gajser leek naar Anstie toe te rijden, maar dat bleek toch niet te lukken. Anstie won met een smile van oor tot oor de eerste manche. Wie op voorhand invaller Christophe Charlier had verguisd kwam bedrogen uit. Hij klokte af als veertiende. En zette zo Frankrijk op rang een. Voor Belgie was Jeremy Van Horebeek van de negende naar de zevende plaats gereden. Brent Van doninck kwam als zeventiende binnen. Opvallende wedstrijd ook van Hunter Lawrence, de beste MX-2 rijder op de vierde plaats. Onzichtbaar in deze eerste manche waren Cole Seely die de USA meteen uitschakelded door een DNF met een kapotte achtervering. Ook wereldkampioen Antonio Caïroli is niet echt op zijn best op dit soort omloop. En Zach Osborne, gisteren ongenaakbaar, liet nu veel van zijn pluimen. Op naar reeks twee dan met de MX2 en de Open klasse. Favoriet Herlings ging voor, maar maakte een missertje. Wat Romain Febvre toeliet om de leiding te nemen. Herlings raakte niet in paniek en reed rustig de achterstand weg. En net zoals Paulin geen weerstand bood in de eerste manche aan Gajser, zo gemakkelijk liet Febvre de Nederlander langszij gaan. Achter deze twee liet Osborne zich nu wel van zijn beste kant zien, en maakte een mooie opmars van de achtste naar de derde plaats; Al was dat met wat meeval. Want de Ozzies waren supergoed aan het rijden. Kirk Gibbs startte mee voorin en een indrukwekkende Hunter Lawrence reed van de negende naar de derde plaats. Maar hij viel bij het ingaan van de voorlaatste ronde. Zo kwam een verbluffende Alessandro Lupino plots in bezit van de derde plaats, zijn beste resultaat ooit. Maar Osborn flitste de Italiaan nog voorbij. Christof Charlier reed een berenwedstrijd en klokte af op zes. Missie geslaagd, want met de tweede plaats van Frnakrijk telden ze slechts acht punten tegen tien voor Nederland, want Brian Bogers werd tiende. De Belgen dan. Strijbos startte als elfde en finishte als twaalfde. Wat kan je daar over zeggen? Van doninck deed wat hij kon. Hij was als een van de laatste door gekomen na een ronde. Hij bikkelde zich naar de drieëntwintigste plaats. We wisten toen al dat een straf resultaat er niet meer in zat voor de mannen van Joël Smets. De tot dan toe verrassende Australiërs verspeelden een podiumkans toen Gibbs en Dean Feris buiten de top twintig startten. In die start verblufte Anstie andermaal. Hij trok er vanonder met Febvre, Van Horebeek en Herlings. Met Paulin op de zesde plaats was het verdicht toen al gevallen. Het werd Frankrijk. Op hetzelfde bergje waar Herlings in zijn eerste reeks slipperde, ging ook Anstie er af. Met de leiding zat Febvre en ‘La Douce’ nog vaster in het zadel. En dan bleek Groot-Brittanië plotseling de challenger te spelen voor Nederland. Zeker toen Anstie overnieuw de leiding opeiste. Herlings zag de buit hangen en pakte Van Horebeek in. En toch kon hij het verschil op Febvre en Anstie niet meteen goed maken. Ook niet toen Anstie van de motor viel. De Brit, gedragen door een juichend thuispubliek heroverde de leiding. Febvre geplaagd door slecht zicht vroeg om een bril en reed de pits in op het ogenblik dat Herlings langszij kwam. Herlings zette zijn laatste middelen in, maar een minimaal foutje gaf Anstie opnieuw tien meter voor. Voldoende om zich de beste individueel van de dag te nemen. Maar de tweede plaats van Herlings en de elfde van Coldenhoff waren wel voldoende om het zilver  afhandig te maken aan de Britten. Daarmee  kende deze MXoN een regelmatig verloop: Frankrijk collectief het sterkste, Nederland verdiend op twee. Engeland met de beste man van de dag en België uiteindelijk nog op een degelijke vierde plaats. Ooit zouden ze ons met dit resultaat uitgelachen hebben, maar onze mannen hebben er uit gehaald wat er in zat.