15/06/2015 11:49 - geplaatst door Marcel Dirks
In onze samenvatting van reacties, feiten, geruchten vanuit Maggiora, hier deel twee.
T H O R!
Credits foto Petr Bartos: bikeracing.cz
YAMAHA We kunnen niet om de stunt van Romain Febvre heen. Hij won zijn tweede GP op rij, maar na wat voor een race. Febvre was ongeduldig, te ongeduldig en viel Shaun Simpson aan op een plaats waar dat wel kon, maar die niet aan te bevelen was. De crash staat nog in ons geheugen gegrift. Febvre prijst zich gelukkig dat hij samen – maar apart – met de motor de helling afgleed. Romain trok zijn gele Yamaha overeind, zag dat het stuur heel erg scheel keek maar reed toch verder. Eerst was het schade beperken, zo veel mogelijk punten halen, en plots…… ging het over de eindzege. Wat niemand voor mogelijk hield, en een beetje geholpen door het onorthodoxe raceverloop veroverde Febvre nog de eindzege. Hij wist het begot zelf niet eens na afloop. Jammer voor die andere uitblinker, Davide Philippaerts, want die had ook meer verdiend. Romain Febvre: “In de eerste manche reed ik na enkele ronden aan de leiding. Ik vond het een gemakkelijke zege. In de tweede reeks reed ik te dicht bij Simpson, verloor de controle over de motor en ging neer. In eerste instantie was ik al blij dat ik niet gekwetst raakte. Mijn stuur was zo fel verbogen dat ik bijna mijn been niet kon zetten in rechtse bochten. Een voorrem had ik ook al niet meer. Je kan je voorstellen wat dat geeft op dit heuvelachtig circuit met vele scherpe afdalingen. Mijn inzet loonde zich.” Jeremy Van Horebeek was heel sterk in de eerste reeks me een derde plaats, maar na een val in de start werd hij pas negende in de slotreeks. Al bij al nog een wonder voor de in Kester bont en blauw gevallen Van Horebeek. Jeremy Van Horebeek: “Ik kende wat tegenslag vandaag. Dat is dubbel jammer omdat ik hier normaal op het podium sta. Ik had een goede start in de tweede reeks, maar Bobryshev zat toen al op ramkoers. Mijn stuur belandde in zijn achterwiel. Krom dus, en ook mijn koppelingshendel. Toch kon ik nog een flinke reeks rijden. Ik zou ver gekomen zijn mocht de race wat langer geduurd hebben.” David Philippaerts liet aan MXWORLD weten dat hij nog zo sterk en snel is als in het jaar dat hij wereldkampioen werd. Da’s ondertussen al een poos geleden, maar DP19 verraste vriend en vijand. Jammer voor hem gebeurde er in de slotfase van de tweede reeks zo veel dat hij niet echt beloond werd voor zijn prestaties. Hij zou net van het podium vallen na zijn schitterende tweede plaats in de eerste manche. Davide Philippaerts: “ Ik vond dat er meerdere lijnen waren, voor mij was de omloop prima. Toen Febvre in de eerste reeks passeerde moest ik me inhouden, omdat ik zijn tempo niet aan kon. In de tweede reeks wist ik dat ik dicht bij het podium reed. Jammer, uiteindelijk lukte het net niet. Maar ik kom een eind met dit vormpeil.” KTM De gevleugelde uitspraak “elk nadeel heb se voordeel,” heb ik van Marc De Reuver. En dat gaat dus perfect op voor Jeffrey Herlings. Hij verloor de GP aan Gajser, maar loopt op alle vlakken bijna verder uit op de tegenstand. Na een bleke eerste reeks, zette Jef de zaak recht met een riante zege in reeks twee. Jeffrey Herlings: “Ik kreeg in de eerste start water in mijn bril en het zicht was niet echt goed. Ik werd zesde, ondanks dat mijn motor wat kuren vertoonde op het einde van reeks 1. In de slotreeks viel alles snel in de plooi na de kopstart. Mijn voorsprong in de WK-stand is groot en mijn favoriete banen komen er aan. Maar het is pas over als het gedaan is, dat leerde ik vorig jaar wel.” Voor Pauls Jonass werd Maggiora geen topper. Te veel vallende ziekte na goede starts. Pauls Jonass: In de eerste reeks waren mijn flippers al op na vier bochten. Bij een aanval op Seewer ging ik neer. Daarna nog eens en ik reed ook nog de pits binnen voor een bril. Toch haalde ik nog vijf punten op. In reeks twee weer goed mee. In de beklimming (het moeilijke stuk met twee lijnen voor wie naar Motors TV keek) schakelde ik mis. Een beetje later kreeg ik aanvaringsruzie met Tonkov. Het rijden was goed, de valpartijen te veel en het resultaat had beter gekund.” In Maggiora debuteerde Davy Pootjes. Voorgoed, of gaat hij straks terug naar de EMX250? Davy Pootjes: Wat in de kwalificatie lukte, ging op zondag niet. Ik viel twee maal in de eerste reeks en in de slotmanche lag ik er al in de eerst bocht. Toch reed ik nog naar de zestiende plaats. De snelheid was er.” Dan de MXGP-verhalen. Antonio Caïroli twitterde net voor de s tart dat hij bij zijn zaterdagse val twee beentjes in de hand gebroken had, maar dat hij zou rijden. We hebben maandag de fotos gezien, het zag er gerellig uit. Caïroli verbaasde vriend en vijand met de zevende plaats. Voor de start van de slotreeks vertelde hij voor de camera dat er vijf injecties nodig waren om de pijn te stillen. Toni reed de slotreeks, grotendeels met een hand aan het stuur. Reed ze uit en pakte wat kruimels. Kruimels die later op het jaar heel belangrijk kunnen gaan lijken. Onze vraag: met dergelijke blessure toch rijden, hoe zal Caïroli daar deze week uit komen. En Teutschenthal is korter bij dan hij denk. Een moedig man, dat is zeker, maar was het ook verstandig? Antonio Caïroli: “Zondag deed mijn hand heel veel pijn. De baan was erg ruw met velel botsers er in. Dat was niet zo b est voor mijn pols. In de slotreeks voelde ik me heel slecht. Ik kon het bijna niet uithouden van de pijn in pols en elleboog. Ik sta voor een week van intensieve behandeling.” En dan Ken De Dycker, heel sterk in Kester, iets minder in Maggiora. Ken De Dycker: “Omdat er maar een goede lijn was in de openingsreeks was het niet gemakkelijk om voorbij te steken. Mijn tweede start was minder. Ik kon er toch enkele passeren. En ik verloor echt geen terrein op de mannen voor mij. Met een goede start achte ik mezelf goed voor de top vijf.” En kort nog de EMX125 cc. Josiah Natzke werd tweede in de eindstand na Maxime Renaux, Jorge Prado Garcia werd pas zevende en is leider af.
YAMAHA We kunnen niet om de stunt van Romain Febvre heen. Hij won zijn tweede GP op rij, maar na wat voor een race. Febvre was ongeduldig, te ongeduldig en viel Shaun Simpson aan op een plaats waar dat wel kon, maar die niet aan te bevelen was. De crash staat nog in ons geheugen gegrift. Febvre prijst zich gelukkig dat hij samen – maar apart – met de motor de helling afgleed. Romain trok zijn gele Yamaha overeind, zag dat het stuur heel erg scheel keek maar reed toch verder. Eerst was het schade beperken, zo veel mogelijk punten halen, en plots…… ging het over de eindzege. Wat niemand voor mogelijk hield, en een beetje geholpen door het onorthodoxe raceverloop veroverde Febvre nog de eindzege. Hij wist het begot zelf niet eens na afloop. Jammer voor die andere uitblinker, Davide Philippaerts, want die had ook meer verdiend. Romain Febvre: “In de eerste manche reed ik na enkele ronden aan de leiding. Ik vond het een gemakkelijke zege. In de tweede reeks reed ik te dicht bij Simpson, verloor de controle over de motor en ging neer. In eerste instantie was ik al blij dat ik niet gekwetst raakte. Mijn stuur was zo fel verbogen dat ik bijna mijn been niet kon zetten in rechtse bochten. Een voorrem had ik ook al niet meer. Je kan je voorstellen wat dat geeft op dit heuvelachtig circuit met vele scherpe afdalingen. Mijn inzet loonde zich.” Jeremy Van Horebeek was heel sterk in de eerste reeks me een derde plaats, maar na een val in de start werd hij pas negende in de slotreeks. Al bij al nog een wonder voor de in Kester bont en blauw gevallen Van Horebeek. Jeremy Van Horebeek: “Ik kende wat tegenslag vandaag. Dat is dubbel jammer omdat ik hier normaal op het podium sta. Ik had een goede start in de tweede reeks, maar Bobryshev zat toen al op ramkoers. Mijn stuur belandde in zijn achterwiel. Krom dus, en ook mijn koppelingshendel. Toch kon ik nog een flinke reeks rijden. Ik zou ver gekomen zijn mocht de race wat langer geduurd hebben.” David Philippaerts liet aan MXWORLD weten dat hij nog zo sterk en snel is als in het jaar dat hij wereldkampioen werd. Da’s ondertussen al een poos geleden, maar DP19 verraste vriend en vijand. Jammer voor hem gebeurde er in de slotfase van de tweede reeks zo veel dat hij niet echt beloond werd voor zijn prestaties. Hij zou net van het podium vallen na zijn schitterende tweede plaats in de eerste manche. Davide Philippaerts: “ Ik vond dat er meerdere lijnen waren, voor mij was de omloop prima. Toen Febvre in de eerste reeks passeerde moest ik me inhouden, omdat ik zijn tempo niet aan kon. In de tweede reeks wist ik dat ik dicht bij het podium reed. Jammer, uiteindelijk lukte het net niet. Maar ik kom een eind met dit vormpeil.” KTM De gevleugelde uitspraak “elk nadeel heb se voordeel,” heb ik van Marc De Reuver. En dat gaat dus perfect op voor Jeffrey Herlings. Hij verloor de GP aan Gajser, maar loopt op alle vlakken bijna verder uit op de tegenstand. Na een bleke eerste reeks, zette Jef de zaak recht met een riante zege in reeks twee. Jeffrey Herlings: “Ik kreeg in de eerste start water in mijn bril en het zicht was niet echt goed. Ik werd zesde, ondanks dat mijn motor wat kuren vertoonde op het einde van reeks 1. In de slotreeks viel alles snel in de plooi na de kopstart. Mijn voorsprong in de WK-stand is groot en mijn favoriete banen komen er aan. Maar het is pas over als het gedaan is, dat leerde ik vorig jaar wel.” Voor Pauls Jonass werd Maggiora geen topper. Te veel vallende ziekte na goede starts. Pauls Jonass: In de eerste reeks waren mijn flippers al op na vier bochten. Bij een aanval op Seewer ging ik neer. Daarna nog eens en ik reed ook nog de pits binnen voor een bril. Toch haalde ik nog vijf punten op. In reeks twee weer goed mee. In de beklimming (het moeilijke stuk met twee lijnen voor wie naar Motors TV keek) schakelde ik mis. Een beetje later kreeg ik aanvaringsruzie met Tonkov. Het rijden was goed, de valpartijen te veel en het resultaat had beter gekund.” In Maggiora debuteerde Davy Pootjes. Voorgoed, of gaat hij straks terug naar de EMX250? Davy Pootjes: Wat in de kwalificatie lukte, ging op zondag niet. Ik viel twee maal in de eerste reeks en in de slotmanche lag ik er al in de eerst bocht. Toch reed ik nog naar de zestiende plaats. De snelheid was er.” Dan de MXGP-verhalen. Antonio Caïroli twitterde net voor de s tart dat hij bij zijn zaterdagse val twee beentjes in de hand gebroken had, maar dat hij zou rijden. We hebben maandag de fotos gezien, het zag er gerellig uit. Caïroli verbaasde vriend en vijand met de zevende plaats. Voor de start van de slotreeks vertelde hij voor de camera dat er vijf injecties nodig waren om de pijn te stillen. Toni reed de slotreeks, grotendeels met een hand aan het stuur. Reed ze uit en pakte wat kruimels. Kruimels die later op het jaar heel belangrijk kunnen gaan lijken. Onze vraag: met dergelijke blessure toch rijden, hoe zal Caïroli daar deze week uit komen. En Teutschenthal is korter bij dan hij denk. Een moedig man, dat is zeker, maar was het ook verstandig? Antonio Caïroli: “Zondag deed mijn hand heel veel pijn. De baan was erg ruw met velel botsers er in. Dat was niet zo b est voor mijn pols. In de slotreeks voelde ik me heel slecht. Ik kon het bijna niet uithouden van de pijn in pols en elleboog. Ik sta voor een week van intensieve behandeling.” En dan Ken De Dycker, heel sterk in Kester, iets minder in Maggiora. Ken De Dycker: “Omdat er maar een goede lijn was in de openingsreeks was het niet gemakkelijk om voorbij te steken. Mijn tweede start was minder. Ik kon er toch enkele passeren. En ik verloor echt geen terrein op de mannen voor mij. Met een goede start achte ik mezelf goed voor de top vijf.” En kort nog de EMX125 cc. Josiah Natzke werd tweede in de eindstand na Maxime Renaux, Jorge Prado Garcia werd pas zevende en is leider af.
