11/06/2015 09:30 - geplaatst door Marcel Dirks
Op dag 3 was het gans de dag trainen geblazen, althans dat was het plan, helaas eindigde de dag in mineur want Jens kwam ten val en we belande in het ziekenhuis... Thor voor het verhaal, klik hier voor de foto's
Om 8u word ik gewekt door mij IPhone, tijd om ons klaar te maken om een dagje te gaan trainen, we werden gisteren getipt door Iller Aldini dat er een try-out is op een parcour, zo een uurtje van de workshop met tijdstrainingen, aan parcour, gelijkaardig als Maggiora. Na ons ontbijt en Jens zijn sportzak klaar te nemen met zijn fris gewassen crosskledij, pikken we de motor op en teammaat Vsevolod Brylyakov. Wat mij al de hele tijd opvalt is dat hier niet gauw op een uurwerk gekeken word, enkel hun wekker om 7u zetten om te gaan werken en om 12u te gaan lunchen, voor de rest is het go with the flow... Niet mijn gewoonte om zo in het leven te staan maar het wend wel, denk ik... Ik zelf neem nog even de tijd om het bureau in de werkplaats het verslagje te maken en te plaatsen tot Jens me komt halen als alles klaar staat om te vertrekken. Tot onze verbazing, in het bijzonder van mezelf, merken we op dat Brylyakov al is vertrokken met de machanieker van Nick Kouwenberg, de andere mechaniekers hebben nog steeds te veel werk na het strippen van de wedstrijd motoren. Ook dat is de mx levensstijl denk ik, ieder voor zich en geen rekening houden met. Ok geen probleem, we nemen de GPS en rijden richting mxpark Barbaiola gelegen te Castelvetro. Het landschap en omgeving veranderd vanaf we de autosnelweg afgaan richting parcour, het contrast is enorm tegenover de industriële buurt waar Jens woont, hier is het een schilderachtige landschap vol wijngaarden en oude maar o zo mooie gebouwen en huizen. Ik laat Jens even stoppen zodat ik enkele fotos kan maken. Terwijl we stilstaan stopt er al toeterend een auto en doet enkele rare gebaren.. Er komt een man naar me toegelopen en vraagt : motocross? motocross?? Hij doet teken dat we iets te ver zijn en een straat eerder moesten afslaan. Ik kijk verbaast naar Jens terwijl hij dat al heel normaal vind hoe de Italianen doen als het om motorcross gaat, heel behulpzaam en vriendelijk worden ze dan.... Bij het oprijden van de parking worden we opgewacht door 2 oude rasechte Italianen. Jens moet zijn naam op een papiertje zetten en er word aan ons gevraagd of we mee lunchen deze middag, het antwoord is volmondig ja. Motor word uitgeladen en ik begin het parcour al een beetje te verkennen dat terwijl Brylyakov al enkele rondjes draait. Jens verkend daarna op zich het hele parcour en zet aan maar word na enkele rondjes gestopt, de tijdstraining begint. De 10 tal piloten word genoemd bij naam en verdeeld in groepjes, MX1 en MX2, zo mag de eerste een verkenning ronde afleggen en direct erna een snelle tijd neerzetten dat word opgemeten en genoteerd door de eigenaars. Dat is op zich een mooi initiatief maar word wel langdradig als iedereen zo een 3 keer mag aanzetten.. De snelste tijd in het algemeen word door Jens zijn teammaat gezet, Jens zelf had nog nooit op dit parcour gereden maar zette toch een mooie 5e tijd neer. Tijd voor de lunch werd ons meegedeeld. Onder een pergola stonden enkele tafels gedekt en een grote schaal pasta komt onze richting uit, als uitgehongerden storten we ons op ons bord overheerlijke pasta, de tafels werden vol gezet met water, limonade en Ice tea maar ook met Lambrusco... Na het eten van de pasta komt er nog sla met Parma ham... Het is een gezellige lunch samen met enkel EK piloten en plaatselijke helden. Er word ons nog een koffie aangeboden gevolgd door een grappa die ik uiteraard moest uit proberen... Tijdens het drinken van de grappa, wel eens waar niet door de piloten, word er een woordje uitleg gegeven over het doel van de eigenaars en gevraagd wat iedereen er van vond. Daarna werden de 2 snelsten van de dag gelauwerd met de plaatselijke lekkernijen als Salami, Lambrusco en een trofee. Na deze lunch is het back to work voor Jens, ik moedig hem aan om er vol voor te gaan en zich te prepareren voor Maggiora. Ze zijn zowat de enige 2 piloten die het harde, stofferige parcour terug betreden en de gashendel gaat vlot open, ik plaats me bij enkele jumps en bochten waar het stof oplaait en de stenen rond mijn oren vliegen om enkele unieke beelden te maken van Jens en Vsevolod. Dat tot het noodlot voor Jens viel in een enorm harde corner die vol met stenen lag en waar Jens de controle over het voorwiel kwijt raakt. Jens glijd over het parcour met zijn voed gekneld en gedraaid onder zijn motor, hij probeert recht te staan, kijkt direct mijn richting uit en roept “dit is niet goed”. Jens voelde direct aan dat er wat mis was met zijn voet en enkel. Brylyakov komt direct aangereden en stopt om Jens te helpen als ook de mechanieker. Hij nodigt Jens uit om achter op zijn motor te zitten om hem zo naar het busje te brengen. Als ik ook aankom bij het busje komt het vaderlijk instinkt in mij op en vraag ik direct naar ijs en bespreek met Alberto om de motor direct in te laden zodat ik met Jens naar ziekenhuis kan rijden want hij vergaat van de pijn. Zo gezegd zo gedaan vertrekken we zo snel mogelijk richting work shop en verwittigen we Giulia om enkele afspraken te maken voor Jens. Aangekomen aan de work shop staat Giualia en haar vader ons op te wachten en helpen de mechaniekers Jens om van de ene in de andere bus te geraken om spoedig richting dokter te vertrekken. Daar toegekomen worden we direct voorgelaten aan enkele ander patiënten en word er al snel bevestigd door de dokter dat er mogelijk een breukje in de voet zou zijn. De dokter stuurt ons verder naar de radiologie waar we weer zowat voorrang krijgen op iedereen. Jens klapt helemaal toe en er komt geen woord meer uit, de teleurstelling is van zijn gezicht te lezen samen met het verbijten van de pijn. Er worden wat xray fotos genomen en de bevestiging komt dat er een klein beentje in de voet is gebroken en niet goed op zijn plaats zit. Jens zakt nog dieper weg en ik merk op dat dit zowel fysiek als mentaal heel veel pijn doet. Na het afhalen van pijnstillers brengen we hem naar het appartement om verplichte rust te nemen van de dokter. Ik rij richting workshop om mijn verslagje te maken en foto’s te bekijken. Aangekomen in de shop zie ik dat beide motoren helemaal nieuw staan. Ik zie blijde, trotste gezichten van de mechaniekers, die hun harde werk zien blinken met al de nieuwe plastic en stickers, al is het iets minder bij Jens zijn mechanieker door het slechte nieuws dat we hem meegeven. Ook bij Gabriele is de teleurstelling groot nu Jens aan de kant moet. Mijn maag begint te protesteren en vraag aan Brylyakov of hij zin heeft om met mij pizza af te halen, in een plaatselijke pizzeria waar ze op de manier van in Napels de beste pizza’s maken volgens hun. Het perfecte moment om Vsevolod beter te leren kennen en we te praten over het verloop van zijn mx carrière. Ook bij hem merk ik op dat het een enorm harde weg is dat deze jonge knaap al heeft moeten doorstaan. Voor velen lijkt het een top leventje om een leven als motorcrosser te hebben maar er is steeds een andere kant van de medaille die steeds vergeten word door iedereen. Het harde werk, de motivatie, de druk van buiten uit als sponsoren, managers, familie, geld, noem maar op. Dat lijkt mij ook een rede waardoor Jens nu zo in zichzelf gesloten is, ik probeer een gesprek aan te gaan met Jens voor het slapen gaan als vriend, vader, buitenstaander maar Jens is helemaal dicht geklapt, vol teleurstelling en schuldgevoel naar de mensen toe die al die jaren al in hem geloven en geld samen zoeken om te kunnen doen wat hij graag doet. Hij had ondertussen de dokter aan de telefoon gekregen die hem melde dat hij wel eens 3 weken aan de kant zou kunnen zitten... Een goede nachtrust wens ik hem toe al zal het een pijnlijke worden vrees ik.... Deze ochtend moest Jens al vroeg naar een andere dokter, niemand minder dan de dokter van de voetbal ploeg uit Parma en van meerder moto GP piloten, voor alle zekerheid hadden ze bij het team deze beslissing genomen omdat deze dokter toch wel de sport kent. Als ik Jens terug zag was het een heel ander persoon dan gisteren, een tamelijk goede nachtrust gehad. De dokter melde dat er 2 beentjes in zijn voet zijn gebroken en 3 weken aan de kant moest, binnen enkele dagen moet hij terug op controle komen om ook zijn ligamenten na te zien want die zijn mogelijk ook geraakt. Helaas is deze situatie een ander scenario dan we in gedachten hadden om een GP te volgen in zijn doen richting volgende wedstrijd maar ook dit is motorcross en topsport....
Om 8u word ik gewekt door mij IPhone, tijd om ons klaar te maken om een dagje te gaan trainen, we werden gisteren getipt door Iller Aldini dat er een try-out is op een parcour, zo een uurtje van de workshop met tijdstrainingen, aan parcour, gelijkaardig als Maggiora. Na ons ontbijt en Jens zijn sportzak klaar te nemen met zijn fris gewassen crosskledij, pikken we de motor op en teammaat Vsevolod Brylyakov. Wat mij al de hele tijd opvalt is dat hier niet gauw op een uurwerk gekeken word, enkel hun wekker om 7u zetten om te gaan werken en om 12u te gaan lunchen, voor de rest is het go with the flow... Niet mijn gewoonte om zo in het leven te staan maar het wend wel, denk ik... Ik zelf neem nog even de tijd om het bureau in de werkplaats het verslagje te maken en te plaatsen tot Jens me komt halen als alles klaar staat om te vertrekken. Tot onze verbazing, in het bijzonder van mezelf, merken we op dat Brylyakov al is vertrokken met de machanieker van Nick Kouwenberg, de andere mechaniekers hebben nog steeds te veel werk na het strippen van de wedstrijd motoren. Ook dat is de mx levensstijl denk ik, ieder voor zich en geen rekening houden met. Ok geen probleem, we nemen de GPS en rijden richting mxpark Barbaiola gelegen te Castelvetro. Het landschap en omgeving veranderd vanaf we de autosnelweg afgaan richting parcour, het contrast is enorm tegenover de industriële buurt waar Jens woont, hier is het een schilderachtige landschap vol wijngaarden en oude maar o zo mooie gebouwen en huizen. Ik laat Jens even stoppen zodat ik enkele fotos kan maken. Terwijl we stilstaan stopt er al toeterend een auto en doet enkele rare gebaren.. Er komt een man naar me toegelopen en vraagt : motocross? motocross?? Hij doet teken dat we iets te ver zijn en een straat eerder moesten afslaan. Ik kijk verbaast naar Jens terwijl hij dat al heel normaal vind hoe de Italianen doen als het om motorcross gaat, heel behulpzaam en vriendelijk worden ze dan.... Bij het oprijden van de parking worden we opgewacht door 2 oude rasechte Italianen. Jens moet zijn naam op een papiertje zetten en er word aan ons gevraagd of we mee lunchen deze middag, het antwoord is volmondig ja. Motor word uitgeladen en ik begin het parcour al een beetje te verkennen dat terwijl Brylyakov al enkele rondjes draait. Jens verkend daarna op zich het hele parcour en zet aan maar word na enkele rondjes gestopt, de tijdstraining begint. De 10 tal piloten word genoemd bij naam en verdeeld in groepjes, MX1 en MX2, zo mag de eerste een verkenning ronde afleggen en direct erna een snelle tijd neerzetten dat word opgemeten en genoteerd door de eigenaars. Dat is op zich een mooi initiatief maar word wel langdradig als iedereen zo een 3 keer mag aanzetten.. De snelste tijd in het algemeen word door Jens zijn teammaat gezet, Jens zelf had nog nooit op dit parcour gereden maar zette toch een mooie 5e tijd neer. Tijd voor de lunch werd ons meegedeeld. Onder een pergola stonden enkele tafels gedekt en een grote schaal pasta komt onze richting uit, als uitgehongerden storten we ons op ons bord overheerlijke pasta, de tafels werden vol gezet met water, limonade en Ice tea maar ook met Lambrusco... Na het eten van de pasta komt er nog sla met Parma ham... Het is een gezellige lunch samen met enkel EK piloten en plaatselijke helden. Er word ons nog een koffie aangeboden gevolgd door een grappa die ik uiteraard moest uit proberen... Tijdens het drinken van de grappa, wel eens waar niet door de piloten, word er een woordje uitleg gegeven over het doel van de eigenaars en gevraagd wat iedereen er van vond. Daarna werden de 2 snelsten van de dag gelauwerd met de plaatselijke lekkernijen als Salami, Lambrusco en een trofee. Na deze lunch is het back to work voor Jens, ik moedig hem aan om er vol voor te gaan en zich te prepareren voor Maggiora. Ze zijn zowat de enige 2 piloten die het harde, stofferige parcour terug betreden en de gashendel gaat vlot open, ik plaats me bij enkele jumps en bochten waar het stof oplaait en de stenen rond mijn oren vliegen om enkele unieke beelden te maken van Jens en Vsevolod. Dat tot het noodlot voor Jens viel in een enorm harde corner die vol met stenen lag en waar Jens de controle over het voorwiel kwijt raakt. Jens glijd over het parcour met zijn voed gekneld en gedraaid onder zijn motor, hij probeert recht te staan, kijkt direct mijn richting uit en roept “dit is niet goed”. Jens voelde direct aan dat er wat mis was met zijn voet en enkel. Brylyakov komt direct aangereden en stopt om Jens te helpen als ook de mechanieker. Hij nodigt Jens uit om achter op zijn motor te zitten om hem zo naar het busje te brengen. Als ik ook aankom bij het busje komt het vaderlijk instinkt in mij op en vraag ik direct naar ijs en bespreek met Alberto om de motor direct in te laden zodat ik met Jens naar ziekenhuis kan rijden want hij vergaat van de pijn. Zo gezegd zo gedaan vertrekken we zo snel mogelijk richting work shop en verwittigen we Giulia om enkele afspraken te maken voor Jens. Aangekomen aan de work shop staat Giualia en haar vader ons op te wachten en helpen de mechaniekers Jens om van de ene in de andere bus te geraken om spoedig richting dokter te vertrekken. Daar toegekomen worden we direct voorgelaten aan enkele ander patiënten en word er al snel bevestigd door de dokter dat er mogelijk een breukje in de voet zou zijn. De dokter stuurt ons verder naar de radiologie waar we weer zowat voorrang krijgen op iedereen. Jens klapt helemaal toe en er komt geen woord meer uit, de teleurstelling is van zijn gezicht te lezen samen met het verbijten van de pijn. Er worden wat xray fotos genomen en de bevestiging komt dat er een klein beentje in de voet is gebroken en niet goed op zijn plaats zit. Jens zakt nog dieper weg en ik merk op dat dit zowel fysiek als mentaal heel veel pijn doet. Na het afhalen van pijnstillers brengen we hem naar het appartement om verplichte rust te nemen van de dokter. Ik rij richting workshop om mijn verslagje te maken en foto’s te bekijken. Aangekomen in de shop zie ik dat beide motoren helemaal nieuw staan. Ik zie blijde, trotste gezichten van de mechaniekers, die hun harde werk zien blinken met al de nieuwe plastic en stickers, al is het iets minder bij Jens zijn mechanieker door het slechte nieuws dat we hem meegeven. Ook bij Gabriele is de teleurstelling groot nu Jens aan de kant moet. Mijn maag begint te protesteren en vraag aan Brylyakov of hij zin heeft om met mij pizza af te halen, in een plaatselijke pizzeria waar ze op de manier van in Napels de beste pizza’s maken volgens hun. Het perfecte moment om Vsevolod beter te leren kennen en we te praten over het verloop van zijn mx carrière. Ook bij hem merk ik op dat het een enorm harde weg is dat deze jonge knaap al heeft moeten doorstaan. Voor velen lijkt het een top leventje om een leven als motorcrosser te hebben maar er is steeds een andere kant van de medaille die steeds vergeten word door iedereen. Het harde werk, de motivatie, de druk van buiten uit als sponsoren, managers, familie, geld, noem maar op. Dat lijkt mij ook een rede waardoor Jens nu zo in zichzelf gesloten is, ik probeer een gesprek aan te gaan met Jens voor het slapen gaan als vriend, vader, buitenstaander maar Jens is helemaal dicht geklapt, vol teleurstelling en schuldgevoel naar de mensen toe die al die jaren al in hem geloven en geld samen zoeken om te kunnen doen wat hij graag doet. Hij had ondertussen de dokter aan de telefoon gekregen die hem melde dat hij wel eens 3 weken aan de kant zou kunnen zitten... Een goede nachtrust wens ik hem toe al zal het een pijnlijke worden vrees ik.... Deze ochtend moest Jens al vroeg naar een andere dokter, niemand minder dan de dokter van de voetbal ploeg uit Parma en van meerder moto GP piloten, voor alle zekerheid hadden ze bij het team deze beslissing genomen omdat deze dokter toch wel de sport kent. Als ik Jens terug zag was het een heel ander persoon dan gisteren, een tamelijk goede nachtrust gehad. De dokter melde dat er 2 beentjes in zijn voet zijn gebroken en 3 weken aan de kant moest, binnen enkele dagen moet hij terug op controle komen om ook zijn ligamenten na te zien want die zijn mogelijk ook geraakt. Helaas is deze situatie een ander scenario dan we in gedachten hadden om een GP te volgen in zijn doen richting volgende wedstrijd maar ook dit is motorcross en topsport....
