23/08/2014 19:30 - geplaatst door Marcel Dirks
Dit is niet het hele verhaal, ook onze tijd is beperkt. Maar we willen u wel op de hoogte brengen van het #34 Stay Strong Charity Event rond Joël Roelants. Straks (maandag volgt een ruimer sfeerbeeld).
Het aantal fietsers, wandelaars en mountainbikers en zo weet ik nog niet. Hoeft ook niet. Voor mij was het voldoende dat de dames van de administratie er moe uit zagen, maar bleven glimlachen. Dat het personeel achter de toog op zijn tandvlees kwam zitten, halfweg de middag, maar bleven gaan. Speciaal die met haar rasta kapsel….. Toet toet, ook de rest deed het voorbeeldig. Maar die rasta’s…. Het eerste #34 Stay Strong Charity evenement was – cliché - een schot in de roos. De Volle Vaart deed zijn naam eer aan: reeds rond 14.00 zat de zaak goed vol, en later waren er stoelen te kort om iedereen een zitje te bezorgen. Zeker toen de “Scherpenheuvel-gangers” binnendruppelden. Pintje, of ne koffie drinken, bijpraten over de tocht die ze gedaan hadden, heel veel wielertoeristen ook, en dat zijn goei klanten na de rit. Het ging als vanzelf, zo losjes uit de pols. Tot Joël het podium op werd gehesen…… Léon leidde kort in. Het publiek werd oorverdovend stil…….. stil zoals we nooit tevoren hoorde. Tot hij applaus vroeg voor een frêle jongeman in een rolstoel. De zaal begon te applaudisseren……. En ze bleven applaudisseren….. Met hun handen, maar vooral en hoofdzakelijk met hun hart! Zoveel respect voor een crosser, die in zijn carrière alleen maar vrienden maakte. Respect dat moeiteloos de brug sloeg vanuit de zaal naar het podium. Waar ook Joël het moeilijk kreeg…… Even……. Een paar tellen maar...... Nu ja, eigenlijk best veel tellen. Joël spoelde met een kwinkslag alle emo weg en begon iedereen te bedanken voor hun sympathie, respect en steun, zoals we van hem gewend zijn. Hij kreeg overnieuw een staande ovatie, dwars en dik verdiend. Ik hoop voor Joël, zijn ouders, zijn broertje en iedereen die het goed voor heeft, dat deze dag een mijlpaal van positivisme kan worden. En dat er voor de goeie zaak, zeker en vast een vervolg komt. Mike Van Dijck leverde een paar foto's van onderweg en zo..... Thanks Mike!
Het aantal fietsers, wandelaars en mountainbikers en zo weet ik nog niet. Hoeft ook niet. Voor mij was het voldoende dat de dames van de administratie er moe uit zagen, maar bleven glimlachen. Dat het personeel achter de toog op zijn tandvlees kwam zitten, halfweg de middag, maar bleven gaan. Speciaal die met haar rasta kapsel….. Toet toet, ook de rest deed het voorbeeldig. Maar die rasta’s…. Het eerste #34 Stay Strong Charity evenement was – cliché - een schot in de roos. De Volle Vaart deed zijn naam eer aan: reeds rond 14.00 zat de zaak goed vol, en later waren er stoelen te kort om iedereen een zitje te bezorgen. Zeker toen de “Scherpenheuvel-gangers” binnendruppelden. Pintje, of ne koffie drinken, bijpraten over de tocht die ze gedaan hadden, heel veel wielertoeristen ook, en dat zijn goei klanten na de rit. Het ging als vanzelf, zo losjes uit de pols. Tot Joël het podium op werd gehesen…… Léon leidde kort in. Het publiek werd oorverdovend stil…….. stil zoals we nooit tevoren hoorde. Tot hij applaus vroeg voor een frêle jongeman in een rolstoel. De zaal begon te applaudisseren……. En ze bleven applaudisseren….. Met hun handen, maar vooral en hoofdzakelijk met hun hart! Zoveel respect voor een crosser, die in zijn carrière alleen maar vrienden maakte. Respect dat moeiteloos de brug sloeg vanuit de zaal naar het podium. Waar ook Joël het moeilijk kreeg…… Even……. Een paar tellen maar...... Nu ja, eigenlijk best veel tellen. Joël spoelde met een kwinkslag alle emo weg en begon iedereen te bedanken voor hun sympathie, respect en steun, zoals we van hem gewend zijn. Hij kreeg overnieuw een staande ovatie, dwars en dik verdiend. Ik hoop voor Joël, zijn ouders, zijn broertje en iedereen die het goed voor heeft, dat deze dag een mijlpaal van positivisme kan worden. En dat er voor de goeie zaak, zeker en vast een vervolg komt. Mike Van Dijck leverde een paar foto's van onderweg en zo..... Thanks Mike!
