Wim Segers is een 15 jarige jongen, die aan motorcross doet. Op zich niet zo erg want er zijn vele jongens van die leeftijd die aan deze sport doen, ware het niet dat Wim autist is en voor 66 procent invalide verklaard werd. Thor it voor meer info.


Ondanks zijn autisme is Wim een enthousiast motorcrosser, die bijna wekelijks aanwezig is op de cross, en daar met hart en ziel zijn rondjes draait. Niet per se om als eerste te eindigen, al haalde hij al verschillende podium plaatsen (J.M.S –kampioenschap 125cc, 3de plaats in 2010, Mc-Lille Aspiranten 125cc 5de plaats in het kampioenschap 2011) Wim wil bij deze gewoon aantonen dat sportactiviteiten ook zijn weggelegd voor kinderen met dezelfde handicap als hij. Motorcrossen kreeg Wim van geen vreemden mee, want als kind trok hij in het weekend mee als vader Koen er wedstrijden reed. Wim volgde in die tijd nog gewoon het basisonderwijs. Koen en Hilde kregen echter rond Wim's vijfde levensjaar het idee dat de schoolresultaten toch niet ging zoals het zou moeten gaan en trokken met Wim naar Leuven voor een onderzoek. Daar kregen beide ouders een zware slag te verwerken, toen uit het onderzoek bleek dat Wim aan autisme leed en dat hij voor 66% invalide zou worden verklaart. Ze kozen ervoor om te veranderen van school, Wim belande na een omweg uiteindelijk toch in een goede school, een plek waar hij zeer goed werd opgevangen. Motorcross is voor Wim zijn enige ontspanning, en gaat er dan ook helemaal in op. Je merkt dat nog teveel mensen grote vooroordelen hebben tegen kinderen zoals Wim. Wim is vanaf zijn vijfde levensjaar tot ongeveer zijn achtste een erg gesloten persoon geweest. Maar met de steun van Koen en Hilde, (de ouders) die er niet voor 100% maar 200% hun inzet hebben ingestoken, wist Wim een socialer mens te worden. Vader en moeder legden in die tijd de eerste contacten met anderen of ook bij verandering van situaties waren Koen en Hilde destijds nooit ver uit de buurt. Rond zijn zesde wist Wim zijn ouders eventjes perplex te laten staan toen hij melding gaf dat hij ook wilde gaan crossen net als papa had gedaan. “We hebben daar natuurlijk heel goed over nagedacht. We hebben links en rechts geïnformeerd en wilden hem zeker niet tegenwerken. Ik liep toevallig in die tijd tegen een klein 50cc-brommertje aan. Wim bleek toen ook zonder problemen welkom te zijn voor begeleide oefenritjes bij Mc-Lille dat ging allemaal heel goed. Toen Wim is beginnen met crossen is hij erg veel open gebloeid, werd hij spontaner en ook een pak opener. Je kon merken dat Wim heel hard zijn best deed, hij had erg veel plezier in zijn sport. Mede daardoor besloten beide ouders dan ook om verder in Wim te investeren, hem te laten groeien in zijn geliefde sport. Wim voelt zich thuis op de cross tussen de vele vrienden en andere kinderen van zijn leeftijd. Jaar na jaar werd Wim beter in de cross zo ook de overstappen naar 65cc, 85cc, 125cc en 250 4tact verliepen steeds van een leien dakje. Wim besloot, in samenspraak met zijn ouders, om de overstap naar de JMS te maken in 2009. Met de nodige tegenwerking hebben ze de vergunningen toch gekregen, want ze wisten niet goed wat ze wel en niet mochten van de verzekering. Na een tijdje verraste Wim wederom zijn ouders, hij wou stages gaan volgen om nog beter te worden. Er is toen gekozen om een stage te volgen onder leiding van David Cools en Dennis Dierckx. Koen en Hilde hadden beide lesgevers goed in gelicht over Wim zijn autisme, ze hadden er wel een beetje schrik voor wat begrijpelijk is. Hoe reageert Wim op de stage, hoe moeten ze de aanpak doen want autisten houden van structuur en een goede aanpak! De eerste stage was in 2009 op het cross terrein van Mc-Lille die verliep perfect. Wim heeft tot nu toe alle stages van David en Dennis afgewerkt 3 jaar in Lille en 2 keer in Londinières (Frankrijk). Wim zijn ouders danken daarom David en Dennis uit heel hun hart, voor het feit dat hun zoon mee mag doen aan de stages. Wim leeft een hele week toe naar de volgende cross, en vraagt bijna elke dag hoe het circuit eruit ziet en wie er mee rijd. Dit seizoen is Wim actief in Mc-Lille bij de beloften en de overige weekends J.M.S amateur A volgend jaar misschien bij de beloften VLM . Wim zijn trainingsprogramma door de week is 4 dagen anderhalf uur spinning en arm training. Als Wim gaat trainen met de motor dan gaat trotse vader Koen steeds mee naar het circuit om alles mee te volgen hoe Wim rijd enz. De bochten, het springen, de wave’s daar kan ik hem nog eens goed bijsturen en uitleggen hoe hij het moet proberen, als het niet loopt zoals ik denk zegt Koen er nog bij. Vorig jaar hebben we eens geprobeerd met een helmcamera te rijden, dan in de caravan samen te overlopen en dat lukte best aardig. Wim zegt niet al te veel over het rijgedrag van de motor bijvoorbeeld, dit moet ik allemaal zelf ontdekken. Daarom dat vader Koen alles goed in het oog houdt en luistert wat de crossmotor doet. Wim pakt alles langzaam op je moet stap voor stap alles zeggen niet te veel in een keer, maar dit lukt aardig. Ouders en zus Ine rijden elk weekend van vrijdag tot zondagavond met de bestelwagen en caravan naar de cross. Wim heeft dit het liefst, ook dat iedereen er bij is mama(Hilde)voor het eten te maken en te supporteren maar ook zus Ine mag niet ontbreken. “Door de week maakt maakt papa de motor klaar, vanaf dit jaar rijd ik met een nieuwe yamaha250 4tact deze motor moest nog aangepast worden omwille van mijn gestalte.” Zegt Wim zelf, hij is 192m groot en weegt 92kg, deze aanpassing werd allemaal bij Reytec gedaan. Bij Wim moet alles juist zijn als dat niet is dan moeten we zoeken naar een oplossing, de mensen van Reytec hebben een luisterend oor. Ze hebben dan ook de motor perfect klaar gemaakt voor Wim. Daarom is de dank van Wim zijn ouders naar de mensen van Reytec enorm groot. Wim kan het niet zo goed verwoorden als er iets is. Wim gaat elke zondag van start maar niet in een team, de verwachtingen van Wim is dat hij nog lang kan crossen Bij de eerste cross van de J.M.S in Linde-Peer, werd Wim afgevlagd en kwam van het parcours, er werden handjes geschud en felicitaties gegeven onder de rijders. Toen kwam een persoon naar mij zegt vader Koen het was Peter en rijder waar Wim mee gestreden had, en zegde dat hij het erg goed had gedaan en om Wim te feliciteren. Ik zij tegen Peter “hier op de cross is het Wim niet de Wim met het autisme “ Want we vinden dat iedereen op de cross Wim goed aanvaard en dat vinden we tof. Wim voelt zichzelf ook thuis op de cross tussen de vele vrienden en andere kinderen van zijn leeftijd.” Het beste advies voor ouders in deze omstandigheden is dan ook :Laat je niet vangen door vooroordelen als je kind autistisch is, “Geef ze een kans in de sport, ze kunnen het! Ook de ouders van Wim zijn deze mening toegedaan.
De wensen van Wim zijn om de crossen in Amerika eens te gaan kijken want hij bekijkt die elke week op tv en ook de trofee der naties gaan kijken staat hoog op zijn verlanglijstje. Wim bedankt verder, Pappa (Koen), Mama(Hilde) en zus Ine David Cools - Dennis Dierckx (Mx-School) Reytec- HGS- Ufo- WLM Mc-Lille J.M.S En alle mensen die hem steunen in de cross   Foto's: familie Segers