MX World

06/04/2020 20:40 - geplaatst door Stingray

Hij zou er dit jaar 74 geworden zijn. Rene Van De Vorst. Hij ging afgelopen week nog over de tongen op FB, waar momenteel een revival heerst van motorcross foto's uit vervlogen tijden. Het enige concrete was dat we vernamen dat Rene in een rustoord was opgenomen. Sommigen dachten al dat hij overleden was, anderen ontkenden dit en ze hadden gelijk. Héél even toch. Want op zaterdag 4 april 2020 heeft Rene zijn laatste reeks gereden.

We zouden een klassieke In Memoriam kunnen schrijven. Dat doen we niet. We zouden zijn carrière kunnen overlopen. Dat doen we ook niet.

Op de foto zien we Rene starten op de Witte Berg in Dessel. Zoek hem zelf op in zwart/wit en startnummer 7.

En lees onder Thor de ervaring die wij met Rene hadden.

We schrijven september 2007. Onder impuls van de toenmalige MX-sponsor United Telecom zou de Motorcross Der naties, verreden in Budds Creek, live uitgezonden worden in Kinepolis Hasselt. Moderator was de Een-journalist Bart Schols, met als sidekick Marnicq Bervoets. Ik zou vooraf en tussen de reeksen wat interviews af werken. "Zoek zelf maar uit wie je vraagt," luidde het. "Als het maar de de MXoN te maken heeft." Makkelijk gezegd, maar zoveel 'levende legendes' waren er nu ook weer niet.

Drie man moest ik hebben. Dat werden vrij vlot Harry Everts en Dirk Geukens. Nu de derde man nog. Ik had me laten vertellen dat de MXoN-race in Norg 1972 een hele krachttoer was geweest. De Zweden reden in de tweede reeks in winnende stelling. Enkel Rene kon de bakens nog verzetten. Hij werd uiteindelijk negende en dankzij een betere chrono, wonnen de Belgen de MXoN in Norg. 

Van de Vorst bellen dus. Ik kende hem van nog vele seizoenen in de BLM-rangen. Ik kende hem als een minzaam man, altijd rustig. Zijn rijstijl in zijn nadagen? Buitenkant, waar geen putten lagen. Meters om rijden en toch menig rijder op snelheid inpakken nà de bocht, in plaats van voor de bocht. Een verschijning die je opmerkte in zijn zwart witte trui op de Maico.

Ik belde Rene.  "Ma joeng toch, wa kan ich daar komen doen. Ik kan het niet zo goed uitleggen. Nee jom, laat maar zo...…". Wij: "Jamaar Rene, dan kunde toch met wat vrienden live de MXoN zien vanuit ne pluche zetel, op groot scherm, ik zorg wel voor tickets." Maar Rene hield voet bij stuk, hij zou niet voor de micro komen, dat was niks voor hem.

Maar we lieten het daar niet bij zitten en we belden terug. Tweede keer: nul op het rekest. We belden voor de derde - en wat ons betreft ook de laatste keer. We kregen hetzelfde verhaal. Ik weet niks, ik kan daar niks over vertellen, 't is al zo lang geleden. Ik  heb maar één keer gewonnen...… enzovoorts. En dan ik weer - wanhopig: "Rene, dedju, triestige zagevent, doe het dan voor mij!" En hij ging verdorie meteen overstag.

Nu ik hem aan de haak had, begon ik zelf te twijfelen. Ik had vaak met Rene gebabbeld, en eigenlijk toch niks gemerkt dat die wat onzeker was en zo. Maar stel, dat het wel zo was, ik zou samen met hem een figuur slaan. En zou hij wel komen? Want ik had hem flink gepusht?

Afijn de zondag was daar en Rene was op tijd in Kinepolis. En toen was hij aan de beurt. Voor het scherm was een knusse salon geplaatst, zoals voor een echte talkshow. De zaal was echt mee, gecoacht door Bart Schols en Marnicq Bervoets en door een toen nog onbekende toeschouwer die de zaal helemaal op zijn hand kreeg met one-liners. Hendrik Lejeune was dat, een Limburger uit wie-weet-waar. We hebben dertien jaar na datum nog altijd wekelijks contact, zij het digitaal.

En toen kwam het interview met Rene. Ik had wellicht meer schrik dan hijzelf, want waar zou dat op uit draaien. Maar het liep anders. Ik stelde een vraag - ik weet niet dewelke - en Rene nam meteen kopstart. Hij begon te vertellen. Te vertellen, niet normaal. Limburgers traag? Forget it, Van De Vorst was gewoon niet te stuiten. Tussendoor moest ik inbreken om een van de voorbereide vragen te stellen. Want eens op dreef in zijn praatstoel was er geen houden meer aan. Ik geloof dat hij het hele verhaal van de slotreeks in Norg heeft overgedaan. Met alles er op en er aan. Hij had het onderweg nog al eens aan de stok met de een en de andere, maar hij noemde paard en kar. Zo gedreven hebben we niet vaak iemand mogen interviewen. Het kwam zover dat we het gesprek abrupt moesten afbreken, want zo meteen kwam er weer een reeks aan. Wat een avond was dat, voor een groot stuk dankzij de bescheiden, verlegen Rene Van De Vorst die - als het maar over de cross ging - een ware spraakwaterval bleek.

En toen Rene eenmaal uitgesproken was, werd hij weer de kalme ex-crosser, een minzaam man. Iemand om blijvend te herinneren.....

Merci Rene, amuseer U op de eeuwige motorcross circuits!