Vandaag werden we verrast door een paginagroot, meer zelfs artikel voer vrachtwagens in de Antwerpse haven. Op de foto levensgroot Boudewijn Gommeren. Gommeren is een ex-crosser. Hij reed bij BLM/VLM als solo-piloot en stapte later over op de zijspan. Boudewijn zat heel zijn volwassen leven achter het stuur van een vrachtwagen. Hij geeft nu zijn visie op he verkeer in en rond de haven. Boudewijn is ook de vader van zijnspanpiloot Sepp Gommeren, die Europa rond hoste met Danny Meeuws als co-piloot. 

Onder Thor citeren wij  het artikel van GVA.

Citaat GVA: "Essenaar Boud Gommeren is al dertig jaar chauffeur bij het bedrijf. Drie dagen per week – voltijds – is hij het manusje-van-alles. Zo tuft hij meermaals per week naar de keuring om trucks en opliggers te laten keuren, zonder zenuwen. “Ik kom er zo vaak dat ik al lachend zeg dat ik weer naar de vrienden moet. Het zijn ook vriendelijke mensen. We vertellen elkaar wat we dat weekend allemaal weer gedaan hebben.” Voor de rest doet Boud haast niks anders dan – qua afstand toch – korte ritten in de haven. “Dat is eigenlijk een constant afhalen en wegbrengen van containers van en naar de terminals, van en naar containerdepots, op linker- en rechteroever. Zelf neem ik bijvoorbeeld de truck over van een chauffeur die ’s ochtends om 1.00u al over-en-weer naar Parijs is geweest. Een truck staat best niet te veel stil.”

Eigen truck heilig
Maar aan de trucker zijn heiligdom, de truck zelf, komt hij niet: “Ik kom nergens aan en moet er ook niet in overnachten. Al zal het feit dat ik een van de Gommerens ben ook wel helpen, zodat ik er de baan mee op mag (lacht).”

“Twintig jaar geleden was het verkeer een vijfde van nu. Een file was zeldzaam. Bij het minste probleem aan de Liefkenshoektunnel (de enige Scheldekruising voor trucks in de haven, red.) of zelfs een beetje regen is het meteen lang aanschuiven. De terminals zijn zo veel groter geworden, en de schepen ook. Als zo’n containerreus ineens 3.000 containers op de grond zet en er nog eens zoveel laadt, dan moet het vooruit gaan. Zo’n schip kan niet wachten, of het riskeert een enorme boete. Maar na het schip komen de problemen. “Zowel terminals als het wegennet kunnen dat niet aan. De chauffeurs staan er voor schuppenzot te wachten. Of wij er een of vier uur staan te wachten, dat maakt de terminals niet uit. Zij kijken vooral naar de scheepvaart. Ze houden met ons gewoon geen rekening.”

“Er zijn ook te weinig wegen om alles te vervoeren. Als ze van de Waaslandhaven al eens een stukje snelweg zouden doortrekken naar de E17, dan moet veel vracht niet eerst via de E34 richting stad om dan terug te draaien. Dat snap ik niet. Wonen er heel rijke mensen rond Beveren die zoiets tegenhouden? “Vroeger zei ik nog ‘ja’ tegen de geplande havenuitbreiding die voor extra containers zorgt. Maar als je ziet hoe mensen nu niet voor- of achteruit kunnen, dat het ook voor nog meer slechtere lucht zorgt, dan laten we het beter, denk ik.”

Onbegrijpelijk vindt Boud dat sommige bedrijven files ‘mogen’ veroorzaken. “Soms kan bijvoorbeeld GCS (een containerdepot, red.) het verkeer niet aan, met een lange file op de openbare weg tot gevolg. Dan sta je al eens lang aan te schuiven ook al moet je op een ander bedrijf zijn. Dan beginnen soms zelfs auto’s voorbij te steken tegen de richting. Hoe kan dat nu toch? Je zou dan denken dat de politie bij zo’n file afkomt om de straat te ontruimen. Maar nee, die lijkt de bedrijven met rust te laten. Ze kunnen dus rustig de openbare weg blijven blokkeren.”

Al doen de terminals volgens Boud toch ook wel moeite. “Bij Antwerp Gateway aan het Deurganckdok dokterden ze een supersysteem uit. Ze hebben een grote parking en je kan binnen gaan inchecken. De pc toont de wachttijd. Dat kan wel drie uur zijn, maar dan kan je wel uitblazen tot je een sms krijgt dat het je beurt is. Een kwartier later ben je ook effectief buiten.”

Dat is volgens hem anders op bijvoorbeeld de Noordzeeterminal. “Daar moet je na het inchecken nog eens aanschuiven in een lange rij. Daar rijden sommigen je spiegel eraf om voor te kunnen kruipen. Dat geeft stress, soms zelfs agressie. Spijtig allemaal natuurlijk. Er is daar ook te weinig parking. Je staat soms al vanop de Scheldelaan aan te schuiven, goddorie. Soms denk ik dat we als sector meer samen moeten werken, of dat we gewoon eens een dag collectief niet naar een terminal gaan. Dan zitten zij met de gebakken peren omdat hun kaai vol containers staat en het schip niet behandeld kan worden.”

Maar Boud blijft er goedgezind bij. “Het heeft weinig zin om je dat al te hard aan te trekken. Je doet gewoon je best. Ik lees trouwens graag. Met al dat wachten, gebeurt het geregeld dat ik 100 bladzijden gelezen krijg. Ik ben er nu 54, dus ik heb nog een tien jaar te gaan. Misschien stop ik ietsje eerder, al doe ik het wel erg graag. Ik ga nog elke dag lachend naar het werk.”