Markelo, start reeks twee WK Zijspannen. Met zijn allen naar de eerste linkse. Een knijper, 180° de hoek om, want de snelheid er volledig uit, om vervolgens kwasi vanuit stilstand naar de volgende rechtse te rijden. Eerste bocht, niks aan de hand, we kijken naar Dierckens-Bax, Hermans-Musset die bikkelen om de pole. Opgelet, dit speelt zich af in drie seconden. Op de finish-lus zien we iemand vooruit vliegen. We staan er niet meteen bij stil. Een paar spannen zijn door, de rest wordt abrupt opgehouden, in wanorde, zoals dat vaak het geval is in de startmelee. Na enkele seconden lost de opstopping zich op. Maar niet voor iedereen.

Thor.

Valentin Giraud blijft liggen. Roerloos. Onmiddellijk zijn de medische diensten ter plaatse en wordt bijstand geboden. Het gaat allemaal zo snel dat de eerste ronde nog passeert onder de medische vlag, maar vlak nadien komt er rood op de baan. Terecht en correct. Wij plooien terug. Dit lijkt ernstig. Het publiek wordt ook stil uit respect voor de grote atleet. Neen, in de zijspancross hoort geen ramptoerisme thuis. Valentin krijgt de beste zorg die maar mogelijk is. Na de stabilisatie gaat hij  met de ziekenwagen naar het hospitaal in Deventer, zo wordt gezegd.

De tweede manche zal overnieuw gereden worden. Uit respect blijven de toeters en bellen voor de start achterwege. De WK-leiders winnen. De wereldkampioenen zijn tweede. De huldiging, kort, sober en de Herikerberg loopt leeg. Ik vindt mijn draai om een of andere reden niet. Ik weet niet waarom, want ik ken Giraud niet persoonlijk. Mijn taak zit er op, normaal ga ik over op de chill mode als mijn vrouw me richting Arendonk voert. Maar ik ga niet naar de auto. Ik kijk sommige mensen in de ogen, en ik zie wat zij wellicht ook in de mijne zie: vraagtekens. Vraagtekens die vraagtekens blijven. Ik vraag. Niemand weet het antwoord, maar alleen daaruit al blijkt de ernst. Ik zie een atleet in een FFM-shirt. Andres Haller? In de auto, binnendoor richting snelweg. "En?" vraagt ze. "Niet goed, ik weet het niet," meer kan ik niet kwijt.

Maandag. Een drukke dag voor onze website. ik doe rondvraag bij collega's, maar die weten ook niet veel meer dan zondagavond. Iedereen is sereen over het ongeval. Sensatie is het laatste wat er nodig is. en dan verbreekt de entourage van Valentin Giraud de stilte: 

"Un week end qui se termine tragiquement pour Valentin. Après être parti 3 dans la seconde manche un side-car est venu taper le guidon à Valentin ce qui a provoqué sa chute. Valentin était au sol tout allait bien jusqu’à ce que les side-cars qui arrivaient derrière lui viennent le percuter. Valentin reste au sol et à énormément de douleur dans le dos.
L’équipe de secours arrive autour de lui et transfert Valentin dans un hôpital spécialisé dans les gros trauma. Après avoir passer un scanner et d’autres examens, l’équipe médical prend la décision de l’opérer d’urgence. Verdict après l’opération la colonne vertébrale est complètement casser et est décalée de 2 cms, la vertèbre D12 est complètement détruite, 4 cotes de cassées avec un poumon d’abîmer. Les médecins sont sure et retrouver l’usage de ses jambes est aujourd’hui impensable. C’est le début d’une nouvelle vie pour Valentin et tout son entourage. Merci à toutes les personnes qui ont pris des nouvelles. On vous tien informé par la suite ."

Ik wil deze tekst niet vertalen. Ik wil alleen dat Valentin hier zo goed als maar enigszins mogelijk is uit komt. Courage, heel veel courage Valentin!