We kunnen een boek schrijven over het MX2-jaar. Aan de toog, goed voor nachtelijk gebraak, tot ver na sluitingsuur indien mogelijk. Maar we gaan het in dit verslag kort houden en ons tot feiten beperken. Tom Vialle is de nieuwe wereldkampioen MX2. De tweede titel voor de Fransman, die al aangaf volgend seizoen naar Amerika te trekken. Deze adelbrieven  komen hem daar goed van pas. Vialle won in Turkije de beide reeksen, en boog zo de achterstand van twee punten om in een voorsprong van vier punten. Jago Geerts begon als WK-leider, maar wist dat de marge krap was. De twee gingen rechtstreeks met mekaar in duel. Voluit, zonder reserve. Geerts vond de leider, maar ging dan tegen de korst. Vanop drie opnieuw begonnen, tweede geworden, maar de tijd was te kort. Meteen was Jago leider af. In reeks twee zelfde verhaal, nu met kopstart voor Geerts. De bordjes  werden dus opnieuw verhangen. Maar Vialle was bij de les en ging in ronde twee voorbij Geerts. Geerts die in de start Vialle even aan de kant zette en dat een ronde later op het startveld met pasmunt werd afgerekend. Vialle leidde, maar Geerts panikeerde niet. Was niet nodig, want eens onder stoom reed Jago naar Vialle heen. Hij kon elk moment leider en wereldkampioen worden. Tot Vialle voor hem viel en Jago er net niet langs kon en ook voet aan de grond moest zetten. Dit was de crux van de slotmanche van het WK. Jago gaf zich niet gewonnen, maar een tweede slipper van Jago was voldoende voor Vialle om buiten schot te blijven, de reeks te winnen, de GP te winnen en wereldkampioen te worden. Hard voor Jago, maar dat is sport.